مقایسۀ اعتبارات اسنادی تجاری و تضمینی در حقوق تجارت بین‌الملل

اعتبارات اسنادی به‌عنوان روش تسهیل پرداخت‌های بین‌المللی، تضمین و تعهد مشروط پرداخت بانک خریدار (بانک گشایندۀ اعتبار) به فروشنده (متقاضی اعتبار) است. از این حیث، اعتبارات اسنادی را می‌توان متداول‌ترین شیوۀ پرداخت قیمت کالاها در تجارت بین‌الملل تلقی کرد. شکل سنتی اعتبارات اسنادی، تجاری است که تعهد مالی ناشی از آن ریشه در اسنادی دارد که بیان‌کنندۀ انجام معامله به‌وسیلۀ ذی‌نفع است و به‌عنوان مکانیسم پرداخت و تأمین مالی معاملات بین‌المللی کالا به‌کار می‌رود. بر‌خلاف اعتبار اسنادی تجاری که یک سند پرداخت است، اعتبار اسنادی تضمینی برای حمایت از ذی‌نفع در صورت قصور دستوردهنده از انجام تعهد یا پرداخت، درنظر گرفته شده است. اعتبارنامۀ اسنادی تضمینی معادل ضمانت‌نامۀ بانکی بوده، بابت تضمین انجام کار و تعهد به شکل اعتبارات اسنادی صادر می‌شود. این مقاله با مقایسۀ اعتبارات اسنادی تجاری و تضمینی به بررسی اشتراک‌ها و افتراق‌های این دو سند می‌پردازد و مهم‌ترین جنبه‌های حقوقی آن دو را با یکدیگر مطابقت می‌دهد تا به این پرسش پاسخ دهد که طرفین از هریک از دو ابزار به‌کار رفته در تجارت بین‌الملل چه موقع و به چه شکلی بهره‌برداری می‌کنند.