مقایسه ی تاثیر دو روش آموزش الکترونیک و سنتی بر اصل اول آموزش در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان

مقدمه: در دهه­ ی گذشته فنّاوری به ‌سرعت رشد کرده و استفاده از این فناوری‌ها با سرعت فزاینده‌ای وارد حیطه­ ی آموزش عالی شده است. در ایران در طی سال­ های اخیر مطالعات و تحقیقات گسترده­ ای در زمینه ­های مختلف آموزش الکترونیک انجام شده اما کم­تر به موضوع ارزشیابی آموزش الکترونیکی و برنامه­ های آن توجه شده است. این مطالعه با هدف تعیین نظر دانشجویان درمورد استفاده از اصل اول آموزش در دو روش آموزش الکترونیک و سنتی انجام شد. روش ها: این مطالعه به ‌صورت یک مطالعه­ ی نیمه تجربی در سال 1395 انجام شد. جامعه مورد بررسی شامل کلیه دانشجویان کارشناسی پیوسته پرستاری ترم سوم دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بودند که واحد درسی پرستاری بزرگسالان را اخذ کرده بودند. روش نمونه­ گیری مطالعه سرشماری و تعداد نمونه­ ها 41 نفر بود. برای بررسی اصل اول آموزش (توصیف، کاربرد، وظایف، فعال­سازی و یکپارچگی) ابزار بررسی کیفیت یادگیری و آموزش (Teaching &  Learning Quality) مورد استفاده قرار گرفت. برای مقایسه­ ی اجزاء اصل اول آموزش از آزمون­ های t جفتی و ویلکاکسون استفاده شد. تجزیه تحلیل­ های آماری با استفاده از نرم­افزار آماری spss انجام شد. یافته ها: ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﻦ و اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﻴﺎر ﻧﻤﺮه کل اصل اول آموزش در گروه آموزش سنتی 0/24±3/70 و در گروه آموزش الکترونیک 0/25±3/49 بود که از نظر آماری با استفاده از آزمون t جفتی، معنی­دار بود (0/001=p). میانگین و انحراف معیار اصل توصیف در گروه آموزش الکترونیک 29/0± 49/3 و در گروه آموزش سنتی 0/40±3/69، اصل کاربرد در گروه آموزش الکترونیک 0/52±3/31 و در گروه آموزش سنتی 0/59±3/76 و اصل فعال سازی در گروه آموزش الکترونیک 0/36± 3/35 و در آموزش سنتی 0/34±3/70 بود که از نظر آماری با استفاده از آزمون ویلکاکسون، معنی­ دار بود (0/05>p). نتیجه گیری: روش آموزش سنتی نسبت به روش آموزش الکترونیک از نظر اجرای اصول اول آموزش روش مطلوب­ تری است.