مقایسه نتایج عمل جراحی انتقال یک تاندون با سه تاندون در بیماران مبتلا به فلج عصب رادیال

سابقه و هدف: با توجه به شایع بودن ابتلا به فلج عصب رادیال و اهمیت درمان آن و گزارش موفقیت جراحی انتقال یک تاندون در این بیماران، این تحقیق به منظور یافتن پاسخ این سؤال که آیا نتایج عمل جراحی یک تاندون مشابه نتایج جراحی متعارف (سه تاندون) است یا خیر، انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به روش Historical cohort روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان 15 خرداد انجام گرفت. بیمارانی که با تشخیص قطعی فلج عصب رادیال مراجعه کرده و جراحی انتقال یک تاندون داشتند به عنوان گروه مورد و بیمارانی که همزمان در همان بیمارستان با روش انتقال سه تاندون جراحی شدند به عنوان گروه شاهد تلقی شدند. پس از عمل جراحی یکسان و حداقل یک ماه پیگیری، تأثیر نتایج با تغییرات دامنه حرکتی در سه مفصل متاکارپوفالانژیال (MP)، پروگزیمال اینترفالانژیال (PIP)، و دیستال اینترفالانژیال (DIP) به وسیله آزمون کروسکالوالیس مورد آنالیز آماری قرار گرفت. یافته‌ها: تحقیق روی 50 نفر شامل 33 نفر در گروه یک تاندون و 17 نفر در گروه سه تاندون انجام گرفت. افراد دو گروه از نظر نوع بیماری، مراجعه همزمان و وضعیت اقتصادی- اجتماعی (مراجعین به یک بیمارستان) و همین‌طور میزان اولیه دامنه حرکتی مفاصل MP، PIP و DIP مشابه بودند و اختلاف آماری آنها معنی‌دار نبود. تغییرات مفصل MP در جراحی سه تاندونی برابر 1/12± 3/77 و در گروه یک تاندونی برابر 63±88 و در مفصل PIP به ترتیب برابر 5/13±9/85 و 1/40±5/90 و بالاخره در مفصل DIPبه ترتیب برابر 8±267 و 16±256 بود (4/0 (P<. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تعداد تاندونهای انتقالی روی نتایج عمل مبتلایان به فلج عصب رادیال نقشی نداشته باشد. با توجه به کاستیهای این مقاله انجام یک تحقیق کارآزمایی بالینی را توصیه می‌نماییم.