مقایسه نتایج روش Anwar و Melles در پیوند لایه­ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) در چشم‌های مبتلا به قوز قرنیه

هدف: مقایسه نتایج روش Anwar و روش Melles در پیوند لایه­ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) در چشم‌های مبتلا به قوز قرنیه. روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دوسوکور بر روی 57 چشم از 57 بیمار 20 تا 35 ساله مبتلا به قوز قرنیه انجام شد. بیماران با تشخیص بالینی قوز قرنیه که قادر به تحمل لنز تماسی نبودند و دید اصلاح‌شده دور آن‌ها (CDVA) کم‌تر از 80/20 بود، در این مطالعه وارد شدند. چشم­های واجد شرایط به صورت تصادفی به دو گروه Anwar (23 چشم) و Melles (25 چشم) تخصیص داده شدند. پیامد اصلی مورد بررسی CDVA بود. پیامدهای ثانویه شامل معادل اسفر عیب انکساری (SE)، حساسیت کنتراست، ابیراهی‌های (aberration) قرنیه‌ای، خواص بیومکانیکی قرنیه، شمارش یاخته‌های اندوتلیوم و ضخامت مرکزی قرنیه بودند. یافته‌ها: میانگین CDVA در گروه Anwar و Melles به ترتیب 09/0±17/0 و 11/0±18/0 لوگمار بود (803/0P=). میانگین SE در این دو گروه به ترتیب 7/2±82/1 و 94/3±69/2- دیوپتر بود (155/0P=). تفاوت حساسیت کنتراست در تاریکی و روشنایی در دو گروه از نظر آماری معنی‌دار بود (05/0P<). بین دو گروه تفاوت معنی‌داری از نظر میزان کلی ابیراهی و ابیراهی‌های درجه بالا (تا درجه 5) وجود نداشت. میزان هیسترزیس قرنیه تفاوت معنی‌داری بین دو گروه نداشت (8/0±9/9 در مقابل 6/0±9/9 و 66/0P=). فاکتور مقاومت قرنیه‌ای (CRF) در دو گروه فوق به ترتیب 8/0±02/10 و 76/0±13/10 بود (509/0P=). اختلاف معنی‌داری از نظر درصد از دست رفتن یاخته‌های قرنیه‌ای بین دو گروه وجود نداشت (به ترتیب 2٪±1٪ در مقابل 3٪±1٪، 86/0P=). ضخامت مرکزی قرنیه در دو گروه، به ترتیب 87/47±56/526 و 2/54±64/504 میکرومتر بود (155/0P=). نتیجه‌گیری: روش‌های Anwar و Melles در DALK از نظر حدت بینایی، نتیجه رفرکتیو، وضعیت ابیراهی، خواص بیومکانیکی، ضخامت قرنیه و تراکم یاخته‌های اندوتلیوم با یکدیگر قابل مقایسه هستند. گرچه بیمارانی که به روش Anwar، تحت DALK قرار می‌گیرند، حساسیت کنتراست بهتری دارند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 18، شماره 1: 74-66.