مقایسه فعالیت ضدمیکروبی آموکسی‌سیلین بارگذاری‌شده در نانوذرات کیتوزان با آموکسی‌سیلین آزاد برعلیه برخی باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی

زمینه و هدف: مقاومت آنتی‌بیوتیکی، زمینه را برای جایگزینی روش‌های درمانی جدید فراهم کرده است. مطالعات نشان می‌دهند عوامل ضدباکتریایی در حالت نانوفرموله، اثرات درمانی بهتری دارند. در این مطالعه، فعالیت ضدمیکروبی آموکسی‌سیلین بارگذاری‌شده در نانوذرات کیتوزان در مقایسه با آموکسی‌سیلین آزاد برعلیه برخی باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه ‌تجربی، نانوذرات با روش ژلی‌شدن یونی تهیه گردید. نانوذرات حاصله توسط پراکندگی نور دینامیکی، میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف‌سنجی مادون‌قرمز تبدیل فوریه مشخصه‌یابی شد. فعالیت ضدباکتریایی آموکسی‌سیلین و نانوذرات برعلیه سوش‌های استاندارد و بالینی استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی‌سیلین، اشرشیاکلی و انتروکوکوس فکالیس با تعیین حداقل غلظت مهارکننده رشد، حداقل غلظت کشنده و قطر ناحیه مهار رشد بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون واریانس یک‌طرفه و تست تعقیبی توکی آنالیز شدند. یافته‌ها: اندازه نانوذرات کیتوزان و نانوذرات کیتوزان بارگذاری‌شده با آموکسی‌سیلین به ترتیب 88 و 106 نانومتر تعیین شد. فعالیت ضدباکتریایی نانوذرات کیتوزان بارگذاری‌شده با آموکسی‌سیلین، بیشتر از آموکسی‌سیلین و نانوذرات کیتوزان بدون دارو بود و با مقادیر کمتر حداقل غلظت مهارکننده رشد (375/0 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر) و حداقل غلظت کشنده (2 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر) و نواحی بزرگتر مهار (28 میلی‌متر) تعیین گردید. همچنین بیشترین و کمترین حساسیت نسبت به نانوذرات به ترتیب مربوط به انتروکوکوس فکالیس و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد نانوفرموله کردن آموکسی‌سیلین ممکن است استراتژی مناسبی برای افزایش اثرات درمانی آن باشد، اما برای تأیید آن، مطالعات دقیق بالینی باید انجام گیرد.