مقایسه فشار کف پایی و نیروی عکس العمل زمین در کاراته کاران نخبه مرد و زن

هدف: کاراته ورزشی است با ماهیت تحمل وزن همراه با پرشهای گوناگون که این پرش‌‌ها فشار مکانیکی زیادی را به اندام تحتانی ورزشکار وارد می‌ کند. از این رو هدف از تحقیق حاضر، مقایسه فشار کف پایی و نیروی عکس ‌العمل زمین در کاراته‌کاران نخبه مرد و زن بود. روش بررسی: 11 کاراته‌ کار نخبه مرد و 12 کاراته‌ کار نخبه زن به صورت غیر تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. فشار کف‌پایی و پارامترهای مرتبط با آن با استفاده از صفحه emed (دستگاه اندازه گیری فشار کف پایی)، در 5 گام اندازه‌ گیری شد. پس از تقسیم کف پا به 10 ناحیه، حداکثر فشار، حداکثر نیرو، سطح تماس در هر ناحیه محاسبه شد. از آزمون شاپیرو-ویلک جهت آزمون نرمال بودن توزیع داده‌ ها استفاده گردید؛ سپس برای مقایسه پارامترهایی که دارای توزیع نرمال بودند از آزمون تی وابسته و آزمون تی مستقل و برای متغیرهایی که دارای توزیع نرمال نبودند از آزمون‌های ناپارامتری ویلکاکسون و یو من ویتنی در سطح معناداری (0/05p≤) استفاده گردید.  شاخص تقارن نیز برای تعیین تقارن بین پاها بکار برده شد. یافته‌ ها: نتایج این تحقیق، اختلاف معناداری در اوج فشار و سطح تماس و نیروی عکس‌العمل زمین بین دو گروه و همچنین بین پاهای جلو  و عقب گروهها نشان داد. نتایج شاخص تقارن نیز نشان داد که در اغلب ناحیه‌ ها بین دو پای کاراته‌کاران عدم تقارن وجود دارد. نتیجه ‌گیری: تحقیق حاضر متغیر جنسیت را یک عامل مهم در نحوه توزیع فشار کاراته ‌کاها معرفی می‌ کند و این احتمال را می ‌دهد که کاراته ‌کاران نخبه اغلب از پای عقب خود به عنوان تحمل کننده وزن و از پای جلو جهت پیشروی و ضربه استفاده می‌کنند که چنین استفاده متفاوتی از دو پا در دراز مدت بر الگوی توزیع فشار کف‌پایی این افراد تأثیر خواهد گذاشت.