مقایسه فراوانی اختلالات قاعدگی (آمنوره، الیگومنوره، دیسمنوره و سندرم پیش از قاعدگی) بین دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه های تبریز

مقدمه: بر اساس نتایج برخی از مطالعات، شیوع اختلالات قاعدگی از جمله آمنوره و الیگومنوره در بین قهرمانان ورزشی بیش از جمعیت عمومی می‌باشد. دیسمنوره اولیه (قاعدگی دردناک) نیز در بیش از 90% بالغین در سنین باروری مشاهده می شود. سندرم پیش از قاعدگی نیز می تواند به طور مؤثری بر زندگی زنان تأثیر گذار باشد. از آنجایی که ورزش و فعالیت بدنی از عوامل مؤثر بر اختلالات ذکر شده می باشند، مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی اختلالات قاعدگی (آمنوره، الیگومنوره، دیسمنوره و سندرم پیش از قاعدگی) بین دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار انجام شد. روش‌کار: این مطالعه علی- مقایسه ای در سال 1389 بر روی 360 نفر از دانشجویان دختر 28-18 ساله رشته های پزشکی و غیر پزشکی دانشگاه های تبریز انجام شد. افراد به صورت انتخابی و هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه‌ های تاریخچه ورزشی فردی، دیکرسون و مقیاس دیداری درد را تکمیل کردند. داده‌ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کی دو) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار از نظر بروز آمنوره (55/10% در برابر 88/8%) (۰/۵۹=p) و الیگومنوره (33/18% در برابر 55/15%) (26/0=p) تفاوت معنی داری نداشتند. از نظر بروز سندرم قبل از قاعدگی ، دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار (به ترتیب 88/55% و 11/66%) تفاوت معنی داری نداشتند (15/0=p). فراوانی دیسمنوره در گروه ورزشکار 44/39% و در گروه غیر ورزشکار 88/43% بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (39/0=p). نتیجه‌گیری: ورزش می تواند باعث بهبود دیسمنوره و سندرم قبل از قاعدگی شود، همچنین لازم است در مورد تغذیه که یکی از علل مهم آمنوره و الیگومنوره می باشد، توجه لازم مبذول شود.