مقایسه سلامت روان و رضایت زناشویی پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی و سایر بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز

زمینه و هدف: شغل یکی از عوامل تأثیرگذار بر سلامت روانی و رضایت زناشویی می‌باشد. هدف این مطالعه مقایسه سلامت روان و رضایت زناشویی پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی و سایر بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز است. روش بررسی: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل پرستاران متأهل شاغل در بخش‌های روانپزشکی و سایر بخش‌های بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز بود. نمونه پژوهش عبارت بود از 82 پرستار متأهل شاغل در بخش‌های روانپزشکی و 164 پرستار متأهل از سایر بخش‌ها. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های سلامت روان SCL-25 و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1989) بود. از آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین‌ها وآلفای کرونباخ جهت محاسبه ضرایب پایایی پرسشنامه‌ها و همچنین برای انجام تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. یافته‌ها: 1/54% واحدهای مورد پژوهش زن بودند و 67/9% آن‌ها در رده سنی 31 تا 40 قرار داشتند. 50% پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی و 24/4% پرستاران شاغل در بخش‌های غیرروانپزشکی از سطح سلامت روان پایین و برخوردار بودند. در کل، پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی از سطح سلامت روان پایین‌تری برخوردار بودند (0/001=P). 30/5% پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی و 12/2% از پرستاران شاغل در سایر بخش‌ها از سطح رضایت زناشویی پایین برخوردار بودند. در کل پرستاران شاغل در بخش‌های روانپزشکی از سایر پرستاران رضایت زناشویی کمتری را تجربه می‌کردند (0/001=P). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سلامت روانی در پرستاران بخش‌های روانپزشکی کمتر از پرستاران سایر بخش‌ها می‌باشد. همچنین پرستاران بخش روانپزشکی نسبت به سایر پرستاران از رضایت زناشویی کمتری برخوردار بودند که این امر توجه بیشتر به شرایط استرس‌زای بخش روانپزشکی و کار با بیماران روانی را می‌طلبد.