مقایسه رفتار سرقت علمی و عوامل مؤثر بر سرقت علمی در دانشجویان استعداد درخشان و سایر دانشجویان (مورد مطالعه: دانشگاه شیراز)

پژوهش حاضر با هدف مقایسه رفتار سرقت علمی و عوامل مؤثر بر سرقت علمی در دانشجویان استعداد درخشان با سایر دانشجویان در دانشگاه شیراز انجام گرفت. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمامی دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که از بین آنها نمونه‌ای به حجم 156 نفر (78 نفر دانشجوی استعداد درخشان به روش هدفمند و 78 نفر از سایر دانشجویان به روش تصادفی) انتخاب شدند. یافته‌های مطالعه نشان داد که از نظر رفتار سرقت علمی میانگین نمره سایر دانشجویان به‌طور معنی‌داری بالاتر از دانشجویان استعداد درخشان بود (01/0P<). افزون بر این، یافته‌های پژوهش نشان داد که از نظر عوامل مؤثر بر سرقت علمی در خرده‌مقیاس‌های نگرش مثبت دانشجویان در مورد سرقت علمی، فقدان خودکارآمدی دانشجویان، مدرک‌گرایی، فقدان آموزش مناسب در رابطه با سرقت علمی و نداشتن ترس از تنبیه و مؤاخذه شدن، میانگین نمره سایر دانشجویان به‌طور معنی‌داری بالاتر از دانشجویان استعداد درخشان بود (01/0P<). همچنین در دو خرده‌مقیاس‌ نبود قوانین و ساز و کار مناسب برای سرقت علمی و وجود فضاهای الکترونیکی و مجازی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0P>).