مقایسه دو روش آموزش مجازی و سنتی در تدریس درس دندانپزشکی جامعه نگر نظری برای دانشجویان دوره دکترای عمومی دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی سال تحصیلی 1390-1389

سابقه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون اطلاعات در عصر حاضر و رشد و تکوین الگوهای آموزشی و تحولی که در مفهوم یادگیری رخ داده است، تغییر رویکرد آموزش از شیوه‌های سنتی به روند آموزش در جهت استفاده از امکانات و منابع الکترونیکی و آموزش مجازی اهمیت بسیاری یافته است. بنابراین این پژوهش با هدف مقایسه دو روش آموزش مجازی و آموزش سنتی در تدریس درس دندانپزشکی جامعه‌نگر نظری صورت پذیرفت. مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، 70 نفر از دانشجویان ترم 11 و 12 دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که در نیم سال اول سال تحصیلی 90-89 واحد درسی دندانپزشکی جامعه‌نگر نظری را انتخاب کرده بودند، با روش سرشماری وارد مطالعه شده، بر حسب ترم تحصیلی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه ترجمه شده استاندارد(DLAS) Distance Learning Attitude Survey بود که پس از تعیین روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. براساس این پرسشنامه سنجش ویژگی‌های موفقیت در آموزش مجازی دانشجویان مورد ارزیابی قرار گرفت؛ سپس برنامه آموزشی به شیوه مجازی جهت گروه مداخله و روش سنتی جهت گروه کنترل به مدت یک ترم تحصیلی ارائه شد. در پایان دوره، آزمون پیشرفت تحصیلی بصورت کتبی از دانشجویان هر دو گروه بعمل آمد. همچنین میزان رضایتمندی دانشجویان دو گروه در خصوص روش آموزشی با استفاده از پرسشنامه استاندارد Individual Development and Educational Assessment (IDEA) پس از ترجمه و تعیین روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده‌ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. یافته‌ها: تعداد 70 نفر در این مطالعه شرکت نمودند، که 36 نفر آنها در گروه آموزش مجازی قرار گرفتند. از این تعداد 13 نفر مرد (1/36%) و 23 نفرزن (9/63%) بودند. تعداد 34 نفر هم در گروه آموزش سنتی قرار داشتند که 10 نفر آنها مرد (4/29%) و 24 نفر زن (6/70%) بودند. از نظر اطلاعات دموگرافیک صرفا میزان استفاده روزانه از رایانه اختلاف معنی‌داری نشان داد. میانگین و انحراف معیار آزمون پیشرفت تحصیلی در هر دو گروه آموزش مجازی (برخط) و سنتی مشابه بود و در مقایسه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. رضایتمندی دانشجویان در دو گروه آموزشی در پنج حیطه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در چهار حیطه نخست شامل تدریس استاد، محتوی آموزش، نگرش به دوره آموزشی و دشواری درس اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید و صرفا در حیطه ادراک و قضاوت نهائی دانشجویان، بین دو گروه آموزشی اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (0001/0Pنتیجه‌گیری: کلیه دانشجویان این درس را با موفقیت کامل گذراندند. در میزان آگاهی دانشجویان در زمینه درس نظری دندانپزشکی جامعه‌نگر با استفاده از دو روش سنتی و مجازی تفاوت معنی‌دار آماری مشاهده نشد. روش آموزشی مجازی در رسیدن به اهداف اصلی خود که ایجاد نگرش مثبت در دانشجویان و جلب رضایتمندی آنان به مباحث دندانپزشکی جامعه‌نگر بود، موفقیت لازم را کسب نمود به نحوی که می‌تواند در صورت فراهم بودن امکانات آموزشی و شرایط لازم با توجه به امتیازات آن به عنوان روشی جایگزین در دانشکده‌های دندانپزشکی کشور مورد استفاده قرار گیرد.