مقایسه حرمت خود،کمال گرایی و منبع کنترل در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه حرمت خود، منبع‌کنترل و کمال‌گرایی در دانشجویان زن و مرد ورزشکار با دانشجویان زن و مرد غیرورزشکار بود. روش پژوهش علی‌مقایسه‌ای بود.. جامعه آماری کلیه دانشجویان ورزشکار زن و مرد در دوازدهمین دوره المپیاد بازیهای ورزشی در مردادماه سال 1393 در تهران بودند که از این تعداد 92 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و با 92 دانشجوی غیرورزشکار زن و مرد دانشگاههای تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبایی و قم، از لحاظ متغیرهای جمعیت شناختی شامل سن، جنس، سطح تحصیلات ، وضعیت تاهل همتا شدند به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های حرمت خود کوپر اسمیت (1967) ، منبع‌کنترل نوویکی و استریکلند (1973) و آزمون کمال‌گرایی مثبت و منفی تری-شورت و همکاران (1995) استفاده شد.تحلیل‌واریانس دو عاملی چند متغیری نشان داد که بین افراد ورزشکار و غیرورزشکار، در متغیرهای منبع‌کنترل و حرمت خود تفاوت معناداری وجود دارد. اما در مقایسه جنسیتی، زنان و مردان تنها در متغیر منبع کنترل تفاوت معنادار دارند. بررسی تعامل گروه با جنسیت نیز نشان داد که بین زنان و مردان ورزشکار در مقایسه با زنان و مردان غیرورزشکار تنها در متغیر منبع کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. تفاوت معناداری بین ورزشکاران و غیر ورزشکاران و زنان و مردان و همچنین تعامل ورزشکاری و جنس در خصوص متغیر کمال گرایی مشاهده نشد (05/0P<). با توجه به یافته فوق به نظر می رسد تاثیر ورزش در بالا بردن حرمت خود در دانشجویان نه تنها در مواجهه آنان با مشکلات می تواند مفید باشد بلکه تاثیر به سزایی در تعاملات بهینه آنان دارد.