مقایسه تمرینات استقامتی و بیش تمرینی بر تعادل Th1/Th2 در موش های نر ویستار

Authors

  • رواسی, علی اصغر گروه فیزیولوژی ورزش،دانشگاه تهران،تهران،ایران
  • سوری, رحمن گروه فیزیولوژی ورزش،دانشگاه تهران،تهران،ایران
  • صالحیان, امید گروه فیزیولوژی ورزش،دانشگاه تهران،تهران،ایران
  • چوبینه, سیروس گروه فیزیولوژی ورزش،دانشگاه تهران،تهران،ایران
Abstract:

زمینه و هدف: سیستم ایمنی بدن در فعالیت‌‌های زیادی از جمله فعالیت‌های التهابی و ضد التهابی  شرکت دارد. اساس این  فعالیت‌ها  با تولید اینترلوکین چهار و اینترفرون گاما همراه است. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر فعالیت ورزشی استقامتی و بیش تمرینی بر تعادل این دو سایتوکاین می‌پردازد.  روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 سر موش رت نر (4 تا 5 هفته‌ای، با میانگین وزنی 150 گرم) به شکل تصادفی به سه گروه10 تایی شامل؛ گروه‌های کنترل، تمرین استقامتی و بیش تمرینی تقسیم شدند. تمرین استقامتی و بیش تمرینی  در 12 هفته اجرا شد. درپروتکل استقامتی در هفته اول  سرعت آزمودنی‌ها 10 متر بر دقیقه و در هفته دوازدهم با سرعت 23 متر بر دقیقه به پایان رسید. در پروتکل بیش تمرینی در هفته اول سرعت آزمودنی‌ها معادل 15 متر بر دقیقه و در هفته دوازدهم معادل 25 متر بر دقیقه بود. بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش با تست الایزا، سنجش اینترلوکین چهار و اینترفرون گاما انجام شد. جهت سنجش از آزمون آماری واریانس یک سویه و ارمون تعقیبی توکی استفاده شد. به دنبال اجرای فعالیت ورزشی استقامتی با شدت متوسط، افزایش سطوح اینترفرون گاما و کاهش اینترلوکین 4 در مقایسه با گروه کنترل و گروه بیش تمرین مشاهده شد که این اختلاف معنی دار بود(01/0=p)، اما در گروه بیش تمرین  افزایش معنی‌دار  سطوح اینترلوکین چهار و کاهش اینتروفرون گاما در مقایسه با دو گروه دیگر مشاهده شد(01/0=p). در پاسخ به تمرین‌های استقامتی میزان اینترفرون گاما و در پاسخ به بیش تمرینی میزان اینترلوکین چهار افزایش یافت.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

مقایسه تمرینات استقامتی و بیش تمرینی بر تعادل th۱/th۲ در موش های نر ویستار

زمینه و هدف: سیستم ایمنی بدن در فعالیت های زیادی از جمله فعالیت های التهابی و ضد التهابی  شرکت دارد. اساس این  فعالیت ها  با تولید اینترلوکین چهار و اینترفرون گاما همراه است. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر فعالیت ورزشی استقامتی و بیش تمرینی بر تعادل این دو سایتوکاین می پردازد.  روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 سر موش رت نر (4 تا 5 هفته ای، با میانگین وزنی 150 گرم) به شکل تصادفی به سه گروه10 تایی شا...

full text

اثر تمرینات استقامتی بر بیان ژن اپلین قلبی در موش های صحرائی نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: اپلین، پروتئین مؤثر بر عملکرد عروق می باشد که به فراوانی در بافت قلبی میوکارد پستانداران دیده می شود. این پپتید و گیرنده‌ی آن در لایه میانی آئورت و شریان‌های کرونری به خوبی شناسایی شده‌اند. اپلین دارای کارکردهای قلبی عروقی گوناگون می ‌باشد و سبب کاهش فشار خون می‌شود، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن اپلین در بطن چپ قلب موش‌های نر نژاد ویستار است. رو...

full text

ارزیابی تغییرات قلب موش های نر نژاد ویستار در پی تمرینات استقامتی

Background: The aim of this study was accurate evaluation of cardiac responses to endurance training using two presented methods of m-mode and weigh in rats, and also evaluation of training induced changes in heart and left ventricular in the proporation of body weight, tibia length and body surface area. Materials and Methods: 20 male Wistar rats (209–231 g) were selected they were randomly di...

full text

اثر تمرینات استقامتی بر بیان ژن اپلین قلبی در موش های صحرائی نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: اپلین، پروتئین مؤثر بر عملکرد عروق می باشد که به فراوانی در بافت قلبی میوکارد پستانداران دیده می شود. این پپتید و گیرنده ی آن در لایه میانی آئورت و شریان های کرونری به خوبی شناسایی شده اند. اپلین دارای کارکردهای قلبی عروقی گوناگون می باشد و سبب کاهش فشار خون می شود، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان ژن اپلین در بطن چپ قلب موش های نر نژاد ویستار است. روش...

full text

اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و موازی بر محتوای cgrp در عصب سیاتیک موش نر ویستار

هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر میزان cgrp عصب سیاتیک موش نر ویستار بود. بدین منظور 32 سر موش نر به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل (8n=)، تمرین استقامتی (8n=)، تمرین مقاومتی (8n=)، و تمرین ترکیبی (8n=)، تقسیم شده و در دمای اتاق (22درجه سانتیگراد) و طبق چرخه 12 ساعت خواب و بیداری و با در دسترس بودن آب و غذا نگهداری شدند. حیوانات بعد از یک هفته عادت دادن به پروتک...

15 صفحه اول

تأثیر هیستومورفومتریک و هیستولوژیک شنای استقامتی بر بیضه ی موش های بالغ نر ویستار

سابقه و هدف: فعالیت بدنی در کنار اثر مطلوب بر برخی سیستم‌های بدنی ممکن است با اختلال برخی دیگر همراه باشد. با وجود اینکه تمرین استقامتی «تمرین طلایی» برای سلامت عمومی به شمار می‌رود؛ اما براساس نتایج مطالعاتی این نوع تمرین می‌تواند با اختلال سیستم تولید مثل همراه باشد؛ هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی تأثیر شنای استقامتی بر شاخص‌های هیستومورفومتریک بیضه موش صحرایی نر بالغ ویستار (موش) بود. مواد...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 21  issue 5

pages  481- 491

publication date 2016-08

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Keywords

No Keywords

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023