مقایسه برنامه آموزشی رشته علوم آزمایشگاهی مقطع کارشناسی پیوسته در دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران با دانشگاه‌های برتر دنیا

زمینه و اهداف: امروزه بیشتر از هر زمان دیگری آزمایشگاه‌های بالینی نقش تعیین‌کننده‌ای در حوزه سلامت یک جامعه ایفا می‌کنند و نیاز به نیروهای آموزش‌دیده بیش‌ازپیش وجود دارد. بنابراین تربیت بهتر دانشجویان این رشته بهترین راه برای صرفه‌جویی در انرژی و هزینه‌های سیستم بهداشتی-درمانی هر کشوری است. ازاین‌رو هدف از مطالعه توصیفی حاضر، بررسی و مقایسه ابعاد گوناگون آموزش دانشجویان رشته کارشناسی پیوسته علوم آزمایشگاهی با دانشگاه‌های معتبر دنیا بود. مواد و روش کار: پس از بررسی بیش از 60 دانشگاه و موسسه در دنیا، درنهایت، برنامه آموزشی این رشته در ایران را با 17 دانشگاه معتبر جهان در سال 1393 مقایسه نمودیم. همچنین پرسشنامه‌ای توسط تعدادی از اساتید محترم دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور که در آموزش دانشجویان علوم آزمایشگاهی نقش داشتند تکمیل گردید. یافته‌ها: نتایج حاکی از نقاط ضعف عمده در برنامه کارآموزی بالینی دانشجویان و کم بودن واحد تعدادی از دروس اختصاصی مهم این رشته از قبیل میکروب‌شناسی و ایمونوهماتولوژی بود. همچنین عدم وجود واحدهای کاربردی در این رشته مانند آنالیز ادرار و مایعات بدن، میکروسکوپی، اخلاق پزشکی و ... به‌صورت واحدهای درسی مجزا محسوس بود. توجه بسیار کم به آماده‌سازی دانشجویان این رشته در امر پژوهش با در نظر نگرفتن واحدهایی مانند دید تحلیلی و نقادانه در علوم پزشکی و نحوه نگارش مقاله نسبت به دانشگاه‌های جهان وجود داشته و فشار تعداد واحدهای درسی ارائه‌شده در هر ترم نسبت به دانشگاه‌های دیگر محسوس می‌باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به مسائل ذکرشده، کاهش واحدهای درسی در هر نیمسال با برنامه‌ریزی صحیح دوره کارآموزی و نظارت مستقیم بر دانشجویان با حضور مربی کمک شایانی به یادگیری شایسته دانشجویان خواهد کرد. همچنین، به دلیل نقش اثرگذار دانشجویان این رشته در حوزه سلامت، برگزاری امتحانات تئوری و عملی برای ورود فارغ‌التحصیلان این رشته به بازار کار به‌منظور جلوگیری از آسیب‌های احتمالی به سیستم بهداشتی و درمانی کشور ضروری به نظر می‌رسد.