مقایسه اثر ضددردی مارکائین تزریقی داخل زخم و شیاف ناپروکسن در کاهش درد بعد از عمل فتق مغبنی

سابقه و هدف: داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی به صورت گسترده در کنترل درد بعد از اعمال جراحی استفاده شده و از داروهای بی‌حسی موضعی بخصوص مارکائین نیز در بسیاری از اعمال جراحی کوچک استفاده می‌شوند. ازآنجایی که مقایسه تأثیر این دو دسته دارو خیلی کم انجام شده، این مطالعه جهت بررسی تأثیر این دو دارو جهت کنترل درد بعد از عمل جراحی فتق اینگواینال انجام شد. روش بررسی: دراین مطالعه که بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور و بر روی 198 بیمار مبتلا به فتق اینگواینال انجام شد، بیماران به دوگروه مورد (مارکائین داخل زخم) و کنترل (شیاف ناپروکسن) تقسیم شده و پس ازانجام عمل جراحی فتق اینگواینال به روش استاندارد لیختن اشتاین، میزان کاهش درد آنها بر اساس سیستم VAS یک، شش و 24 ساعت بعد از عمل بررسی و اطلاعات حاصله توسط نرم افزار SPSS نگارش 16 وآزمون‌های مرتبط تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی گروه مورد 7/5±6/52 سال و گروه شاهد 9/4±7/53 سال بود. متوسط شدت درد در ساعت اول و ششم درگروه مورد 3/6 و 6/4 و در گروه شاهد 9/3 و 9/2 بود که اختلاف معنی‌داری با هم داشتند (001/0>p)، ولی کاهش درد بلافاصله و 24 ساعت بعد از عمل در دو گروه یکسان و تفاوت معنی‌داری بین آنها دیده نشد. همچنین مشخص شد نیاز به مصرف مسکن‌های مخدری یک و شش ساعت بعد از عمل در گروه ناپروکسن بیشتر کاهش یافته است. نتیجه‌گیری: هر چند هر دو روش به عنوان کاهنده درد بعد از عمل جراحی موثر بوده، ولی شیاف ناپروکسن مسکن مؤثرتری برای کنترل بهینه درد، به خصوص در ساعات اول و ششم بعد از عمل بوده و نسبت به مارکائین در کاهش شدت درد مؤثرتر است. همچنین درهمین زمان‌ها، نیاز به مسکن های مخدری را بیشتر کاهش می‌دهد.