مقایسه اثر آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا ‌(Dunaliella salina ) بر میزان کاروتنوئید پوست، پراکسیداسیون لیپید‌ها و رنگ ماهی سورم (Heros serverus)

زمینـه مطالعه: محققین از دیرباز به دنبال جایگزین‌های مناسبی برای رنگ دانه‌های صناعی مانند آستاگزانتین بوده‌اند. هدف: لذا در این تحقیق اثر تجویز خوراکی آستاگزانتین و جلبک دونالیلا سالینا بر میزان بتاکاروتن پوست، رنگ پوست و باله‌ها و میزان پراکسیداسیون لیپید‌های عضله ماهی سورم (H.serverus)‌ مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: به این منظور تعداد 135 قطعه ماهی با وزن ( ‌g 5/0± 27) به 3 تیمار در 3 تکرار تقسیم شدند: تیمار اول با غذای معمولی (‌1)G و دو تیمار دیگر به ترتیب با ‌mg/kg‌ 200 جلبک دونالیلا ‌)2(G‌ و ‌mg/kg‌‌200  آستاگزانتین ‌)3(G‌ تغذیه شدند. بعد از 6 هفته تغذیه از ماهی‌های هر تیمار عکس دیجیتال، نمونه پوست و عضله تهیه گردید. میزان بتاکاروتن پوست و (مالون‌­‌دی‌­‌آلدئید) ‌MDA‌ عضله و نیز شاخص‌های رنگ Hue, b*,a*,L*( و ‌)Chroma بین تیمارها مقایسه گردیدند. نتایج: میزان بتاکاروتن در تیمار‌های  ‌3G‌و ‌2G‌ نسبت به ‌1G‌ افزایش معنی‌داری را نشان داد (05/0.)p< میزان پراکسیداسیون لیپیدی در تیمار ‌2G‌ و ‌3G‌ کاهش معنی‌داری نسبت به تمیار شاهد نشان داد ‌(05/0)p در ناحیه‌ باله‌ها شاخص‌های ‌a*‌ و ‌Hue‌ در تیمار‌های ‌2G‌ و ‌3G‌ به ترتیب افزایش و کاهش معنی‌داری نسبت به تیمار ‌1G‌ داشتند ‌(05/0.)p< شاخص ‌b*‌ در تیمار‌های ‌2G‌ و ‌3G‌ کاهش معنی داری نسبت به تیمار ‌1G‌ را نشان داد ‌(05/0.)p< شاخص Chroma‌ در تیمار ‌3G‌ افزایش معنی‌داری نسبت به دو تیمار دیگر نشان داد ‌(05/0.)p< شاخص ‌L*‌ در بین تیمار‌ها تفاوت معنی‌داری را نشان نداد (05/0)p>‌.  نتیجه‌گیری‌نهایی: طبق نتایج اگر‌چه تأثیر آستاگزانتین بر میزان بتاکاروتن و رنگ پوست بیشتر از جلبک دونالیلا می‌باشد‌، ولی با توجه به قیمت مناسب‌تر، در دسترس بودن و امکان تولید وسیع، از این جلبک می‌توان به عنوان یک جایگزین مناسب برای آستاگزانتین استفاده نمود.