مقایسه اثرات سه روش تمرینی بر شاخص‌های بیوشیمیایی ویژه سلول‌های قلبی مردان دارای اضافه وزن

مقدمه و هدف: افزایش سطح سرمی شاخص های بیوشیمیایی سلول­های عضله قلبی با شدت و مدت تمرین ارتباط دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاًثیر فعالیت­های تداومی و تناوبی شدید بر سطح CK-MB و cTnI سرم در افراد دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: 40 مرد 30 تا 40 ساله با BMI 27 تا 29 به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی (تداومی، تناوبی30 و تناوبی 60 ثانیه) و گروه کنترل تقسیم شدند. تمرین­ها­ی تداومی و تناوبی دویدن به ترتیب با شدت VO2peak 60 % و VO2peak 90 % به مدت هشت هفته سه جلسه ای انجام شد. نمونه­ های خونی آزمودنی­ها در پنج زمان (پیش، چهار و 24 ساعت پس از جلسه اول و جلسه آخر) جمع ­آوری شد. داده­ ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه­ گیری مکرر در سطح معناداری (0.05 ≥ P) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: افزایش معنا­دار میزان CK-MB سرم پس ­آزمون­ها در گروه­های تمرینی نسبت به پیش­ آزمون و گروه کنترل را نشان داد (0.05 ≥ P) . مقادیر cTnI سرم پس آزمون­های چهار ساعته گروه­های تمرینی تداومی و تناوبی 60 ثانیه نسبت به پیش ­آزمون و پس آزمون­های 24 ساعته افزایش معنادار نشان داد (0.05 ≥ P) اما در گروه تناوبی 30 ثانیه معنا دار نبود. مقادیر cTnI سرم پس آزمون­ چهار ساعته هفته آخر گروه تداومی نسبت به پس آزمون­ چهار ساعته هفته اول کاهش معنادار داشت (0.05 ≥ P). همچنین در همه گروه­های تمرینی، مقادیر cTnI سرم پس آزمون­ 24 ساعته هفته آخر نسبت به پس آزمون­ 24ساعته هفته اول تفاوت معناداری مشاهده نشد . نتیجه گیری: به نظر می­رسد هیچ کدام از فعالیت­های مذکور سبب آسیب قلبی پایدار نمی­شود و اتفاق مذکور در نتیجه اختلال ناپایدار غشاء سلول­های قلبی می­باشد و انجام فعالیت­، به ویژه فعالیت­های تداومی سبب کاهش این وضعیت خواهد شد