مقایسه اثرات الگوهای 2، 4 و 6 روزه بارگیری کراتین بر برخی از قابلیت‌های جسمانی و فیزیولوژیک مردان ورزشکار

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثرات سه الگوی بارگیری کراتین بر قابلیتهای جسمانی و فیزیولوژیک دانشجویان پسر ورزشکار بود. بدین منظور 20 مرد ورزشکار و سالم (سن 92/1 ± 6/20 سال ، قد 5/5 ± 7/179 سانتی‌متر و وزن 10/3± 1/80 کیلوگرم) داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به دو گروه 10 نفره کراتین و دارونما تقسیم شدند. اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریکی و رکوردهای اجرایی مربوط به آزمونهای چابکی (دوی 9×4)، قدرت بیشینه، دو سرعت 45 متر و پرش طول در جلسه پیش آزمون از همه ورزشکاران گرفته شد. در روز بعد بارگیری کراتین مونوهیدرات به مدت 6 روز و هر روز 20 گرم (4 وعده در روز) شروع شد. یک روز قبل از هر یک از الگوهای بارگیری، تمرین مقاومتی با شدت 75%-85% درصد از قدرت بیشینه هر آزمودنی اجرا شد. یک روز بعد از هر کدام از الگوهای بارگیری(2،4و6 روزه) آزمونهای مورد نظر دوباره از آزمودنیها گرفته شد. نتایج نشان داد که قدرت و توان بی هوازی در هر سه الگوی بارگیری، وزن و سرعت در الگوهای چهار و شش روزه و چابکی تنها در الگوی شش روزه کراتین به طور معنی داری بهبود یافت(05/0P<) اما در دیگر متغیرها تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0P>). با توجه به نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می شود که در ورزشهای قدرتی و توانی از الگوهای دو و چهار روزه و نیز در رشته هایی که نیازمند افزایش وزن و یا کاهش درصد چربی هستند، از الگوی شش روزه بارگیری کراتین استفاده شود.