مقایسه‌ی تحلیلی دو بازنویسی خلّاق در سروده‌ها‌ی مهدی حمیدی شیرازی

در میان شاعران معاصر، مهدی حمیدی شیرازی نامی آشنا و آثاری ماندگار به‌ویژه در عاشقانه‌سرایی دارد. دو مثنوی «موسی» و «بت‌شکن بابل» دو سروده‌ی معروف او هستند که توانایی او را در سرودن اشعار غیرعاشقانه نیز بازمی‌نمایند. هر دو اثر بر پایه‌ی سرگذشت دو پیامبر (موسی و ابراهیم) شکل گرفته‌اند و رویدادهایی از زندگی آنها را بازمی‌گویند. در این مقاله، دو مثنوی یادشده بازخوانی و با یک‌دیگر مقایسه می‌شوند تا ضمن بررسی شیوه‌ی حمیدی، میزان توفیق او در سرودن این دو اثر ارزیابی شود. یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد که شیوه‌ی حمیدی را در آفرینش این دو منظومه می‌توان بازنویسی خلّاق دانست. او سرگذشت موسی و ابراهیم را در جایگاه اثری کهن در نظر گرفته و روایتی خلّاقانه با محوریت یک رویداد برجسته در زندگی آنها بازنوشته است. با مقایسه‌ی این دو مثنوی، ‌«بت‌شکن بابل» اثری خلاق‌تر و منسجم‌تر شناخته می‌شود که رویدادهای زندگی ابراهیم به‌گونه‌ای هنری برای پیش‌برد پیرنگ و تقویت شخصیت‌پردازی در آن به کارگرفته شده است. واژه‌های کلیدی: بازنویسی خلاق، بت‌شکن بابل، موسی، مهدی حمیدی شیرازی