مقایسه‌ی اثر بخشی سه شیوه‌ی آموزش مستقیم، مبتنی بر رایانه و ترکیبی بر کاهش مشکلات املای دانش‌آموزان دارای اختلال املا نویسی

هدف مقاله­ی حاضر مقایسه‌ی اثر بخشی سه شیوه‌ی آموزش مستقیم، رایانه و ترکیبی بر کاهش مشکلات املا است. این پژوهش آزمایشی از نوع کاربردی است. جامعه‌ی ‌آماری آن شامل‌‌ دختر و پسر ‌پایه‌ی سوم، چهارم و پنجم دبستان­های ‌شهر سقز در سال 1391 است. از بین آن‌ها 40 نفر در چهار گروه 10 نفری جایگزین شدند. نمونه‌گیری به روش‌ تصادفی ساده انجام بوده و برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون هوش وکسلر و آزمون املای محقق ساخته استفاده شده است. سه گروه آزمایشی هر کدام به مدت 15جلسه، در هر هفته دو جلسه 45 دقیقه­ای آموزش خاص خود را دریافت نمودند و گروه کنترل آموزش خاصی دریافت نکرد. از هر چهار گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد. یافته­ها نشان داد که هر سه شیوه­ در سطح (01/0>p) در کاهش مشکلات املا مؤثر بوده است. همچنین نتایج آزمون شفه نشان داد بین گروه آموزش مستقیم با آموزش رایانه تفاوت آماری معنی‌داری وجود دارد، اما تفاوتی بین گروه آموزش مستقیم با آموزش ترکیبی به‌دست نیامد.