مقایسة عوامل مؤثر بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه‏ های دانشجویی

هدف این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی عوامل مؤثر بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه‌های دانشجویی بود. روش پژوهش پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعة آماری شامل دانشجویان ساکن خوابگاه، در هشت دانشگاه دولتی جنوب شرق کشور بود (16227=N) کهاز این تعداد 368 نفر پسر و 375 نفر دختر، نمونة پژوهش را تشکیل دادند. نمونه‌گیری به‌صورت طبقه ای در دسترس انجام شد. ابزار پژوهش، پرسش‌نامة محقق‌ساخته‏ ای بود که روایی آن با تحلیل عاملی، و پایایی آن با آلفای کرونباخ (α=0/89) محاسبه شد. برای تحلیل داده‏ ها از آزمون تی تک نمونه‏ و روش تحلیل سلسله‌مراتبی استفاده شد. یافته‏ های پژوهش نشان داد که همة عوامل تأثیر معناداری بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه‌های دانشجویان داشتند. اولویت‌بندی عوامل به روش تحلیل سلسله‌مراتبی برای پسران به‌ترتیب عبارت بودند از: عامل ساختاری، زمان، عوامل مدیریتی، فردی و فرهنگیو برای دختران عبارت بودند از: عامل ساختاری، مدیریتی، زمان، عوامل فرهنگی و فردی. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان چنین نتیجه گرفت که با برنامه‌ریزی و تمرکز روی عوامل تأثیرگذار بر توسعة ورزش همگانی در خوابگاه‌های دانشجویان می‌توان شرایطی ایجاد کرد تا دانشجویان با رغبت بیشتری به ورزش همگانی روی آورند.