مقاله پژوهشی: بررسی عملکرد راهبرد معاملاتی اقلام تعهدی

هدف اصلی این مقاله، بررسی عملکرد راهبرد معاملاتی اقلام تعهدی است. راهبرد اقلام تعهدی، راهبردی معاملاتی است که طبق آن سهام با سطح نسبی پایین اقلام تعهدی خریداری و نگهداری شده و سهام با سطح نسبی بالای اقلام تعهدی فروخته می‌شود. به‌صورت خاص در این پژوهش امکان کسب بازده مازاد و بازده مازاد تعدیل‌شده بر اساس ریسک با به‌کارگیری «راهبرد اقلام تعهدی سنتی» و «راهبرد اقلام تعهدی نسبی»، آزمون شده است. بدین منظور داده‌های 236 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران به‌صورت ماهانه بین سال‌های 1390 تا 1397 جمع‌آوری گردید؛ و برای آزمون فرضیه‌ها از روش سبد مصون‌سازی و آزمون t استفاده شد. نتایج نشان داد به‌کارگیری راهبرد اقلام تعهدی نسبی، منجر به کسب بازده مازاد و بازده مازاد تعدیل‌شده بر اساس ریسک می‌شود. همچنین نتایج حاکی از کسب بازده مازاد با به‌کارگیری راهبرد اقلام تعهدی سنتی بود؛ اما کسب بازده تعدیل‌شده بر اساس ریسک با به‌کارگیری راهبرد یادشده، تائید نشد. با توجه به این‌که در بازار کارایی که ناهنجاری در آن وجود ندارد، نمی‌توان به بازده مازاد دست‌یافت، نتایج پژوهش حاضر حاکی از وجود ناهنجاری اقلام تعهدی در بورس اوراق بهادار تهران است. همچنین نتایج پژوهش، حاکی از این است که راهبرد اقلام تعهدی نسبی در مقایسه با راهبرد اقلام تعهدی سنتی کارایی بیشتری دارد.