معیار دوران متوسط نووژیلو بعنوان یک پارامتر اسکالر تغییر شکل سطح زمین در مقیاس محلی (مطالعه موردی: شمالغرب ایران)

در این مقاله به بررسی یک معیار عددی جدید بنام نووژیلو جهت محاسبه دوران متوسط به‌کمک روش تفاضل محدود در فضای پوسته زمین و در محدوده شمالغرب ایران به‌ویژه شمال گسل تبریز پرداخته شده است. برای رسیدن به این هدف ابتدا تنسورهای استرین و دوران خطی، روی سطح پوسته زمین بر مبنای نظریه پوسته در مکانیک محیط‌های پیوسته، با استفاده از روش تفاضل محدود محاسبه شده و سپس معیار دوران متوسط نووژیلو با استفاده از مؤلفه‌های تنسورهای استرین و دوران خطی استخراج می-شود. نتایج بدست آمده از تنسورهای استرین و دوران خطی در فضای پوسته با استفاده از مشاهدات ژئودتیکی (GPS) سال 2005 ایران سراسری، تطابق خوبی با نتایج کارهای قبلی دارد. نتایج بدست آمده از معیار دوران متوسط نووژیلو در فضای پوسته بخشی از فلات آذربایجان، نشان‌دهنده آن است که بیشترین دوران راستگرد در منطقه مربوط به ایستگاه YKKZ به مقدار ( deg/Myr631/. ± 975/2) می‌باشد. ویژگی مهم بررسی معیار دوران متوسط نووژیلو روی پوسته زمین نسبت به بررسی این معیار در سیستم مختصات کارتزین، این است که نتایج بدست آمده روی پوسته زمین بسیار نزدیک به نتایج مطالعات قبلی که روی دوران بلوک‌ها در مناطق مختلف آذربایجان صورت گرفته، می‌باشد. دقت بدست آمده برای این معیار در فضای پوسته در اکثر ایستگاهها قابل قبول می‌باشد.