معنویت گرایی در محیط کار دانشگاه و اثربخشی رهبری گروههای آموزشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقشپیش‌بینی کننده‌ی معنویت­گرایی در اثربخشی رهبری در محیط کار دانشگاه است. این پژوهش ازنظر هدف، یک تحقیق کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری داده‌ها، کمی به روش پیمایشی توصیفیمی‌باشد. نمونه آماری به روش تصادفی طبقه‌ای با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 115 نفر از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجاییدر سال تحصیلی 94-93بودند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه «معنویت در محیط کار» میلیمان و همکاران و پرسشنامه رامسدن با عنوان «اثربخشی رهبری» در گروه‌های آموزشی دانشگاه است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه‌ها، توسط پنج‌تن از اساتید متخصص درزمینه موضوع،تائید شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده  از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 بوده است. میزان آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی ابزارها به ترتیب، .89و.87به دست آمد. یافته‌ها نشان داد که ضریب همبستگیمعنویت‌گرایی در محیط کاربر اثربخشی رهبری با میزان .75 در سطح اطمینان 95%معنی‌دار است. همچنین، با توجه نتایج ضرایب استاندارد،کار معنادار و هم سویی باارزش‌ها، به ترتیب.26و .31 و در سطح اطمینان 95% معنی‌دار هستند؛  بر اساس نتایج حاصل‌شده، مؤلفه‌ی هم سویی باارزش‌ها به‌تنهایی می‌تواند قوی‌ترین پیش‌بینی کننده‌ی اثربخشی رهبری مدیران در گروه‌های آموزشی باشد و0.54 درصد از واریانس اثربخشی رهبری مدیران گروه‌های آموزشی را به‌گونه‌ای معنادار(.05p