معماری پایدار و سلامت اجتماعی (مورد پژوهش: محله‌ی چهارصد دستگاه در تهران)

یکی از ویژگی‌های اجتناب‌ناپذیر زندگی امروزی آپارتمان‌نشینی است. از همین رو طراحی مناسب مسکن با هدف ارتقای سطح سلامت اجتماعی ساکنین امری مهم به نظر می‌رسد. سلامت اجتماعی به‌مثابه یکی از مولفه‌های مبتنی بر شبکه‌سازی اجتماعی نقش مهمی در تقویت تعامل اجتماعی دارد. اگرچه سلامت اجتماعی مفهومی به‌ظاهر پزشکی تلقی می‌شود، اما در این تحقیق تلاش شده است تا مولفه‌های اجتماعی-فرهنگی آن از خلال تطبیق با الگوهای معماری نشان داده شود. سوال اصلی در این پژوهش این است که سهم طراحی معماری جدید در شکل‌گیری سلامت اجتماعی ساکنین به چه میزان است؟ در این پژوهش از نظریه لی در حوزه طراحی معماری و سلامت اجتماعی استفاده شده است. یافته‌های حاصل از 25 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با ساکنین محله چهارصددستگاه که براساس روش تحلیل محتوای کیفی بازخوانی شده است، نشان‌گر آن است که ساکنین با ایجاد خرده‌فضاهایی اجتماعی در ساختمان که تعاملات بین همسایگی را افزایش دهد موافق هستند.