مطالعۀ فرایندهای مختلف بازیافت گوگرد، بررسی برتری‌ها و کاستی‌های هرکدام برای انتخاب فرایند مناسب

امروزه با توجه‌به ملاحظات زیست‌محیطی، لزوم کاهش گسترش گازهای آلاینده به‌ویژه سولفید هیدروژن بیش از پیش احساس می‌شود؛ بدین دلیل انتخاب فرایند مناسب برای تبدیل گازهای اسیدی پالایشگاه‌ها به گوگرد عنصری از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله فناوری‌‌های مختلف بازیافت گوگرد از گاز اسیدی مطالعه و شرایط مختلف عملیاتی، تفاوت‌ها، برتری‌ها و کاستی‌های هر کدام بررسی شده‌است. انتخاب فناوری‌ مناسب به ظرفیت، شرایط خوراک، میزان بازیافت مورد نیاز، شرایط عملیاتی و مسائل اقتصادی وابسته است. نتایج به‌دست‌آمده از مطالعۀ انجام شده نشان می‌دهد که در ظرفیت‌های بالا، برای رسیدن به بازیافت گوگرد در حدود 97%، بهترین گزینه فرایند کلاوس اصلاح شده است. به‌منظورافزایش بازیابی، لازم است از فرایند‌های پالایش گاز پسماند در ادامۀ فرایند کلاوس استفاده شود. برخی از این فناوری‌های افزایش بازیافت عبارتند از: فرایندهای زیر نقطۀ شبنم، اکسایش مستقیم، تبدیل اجزاء گوگردی به H2S و جذب آن با محلول آمین گزینش‌پذیر و تبدیل اجزاء گوگردی به SO2 و جذب آن با حلال مناسب. مطالعۀ پیش رو نشان می‌دهد که برای دست‌یابی به بازیافت بالاتر از 9/99%، فرایند جذب انتخابی سولفید هیدروژن با محلول آمین گزینش‌پذیر و بازگرداندن H2S جدا شده به ابتدای فرایند، مناسب‌ترین گزینه است.