مطالعه‌ نشانه‌شناختی سکوت در فضا از خلال جای خالی سلوچ و بیابان

نشانه‌شناسی روشی است که امکان ارائۀ تحلیلی جامع از شیوه‌های مختلفِ ایجاد و دریافت معنا را فراهم می‌آورد. و نشانه‌شناسیِ فضا به مطالعۀ پیکربندی‌های فضایی در گفتمان می‌پردازد و تأثیرات معنایی را که از آنها نشأت می‌گیرد، مشخص می‌کند. محمود دولت‌آبادی نویسنده‌ واقع‌گرای معاصر ایرانی است که در آثارش فضا را نه به عنوان یک دکور ساده بلکه به عنوان ساحت معناآفرین، برجسته می‌کند. به علاوه، جای خالی سلوچ گسترۀ‌ وسیعی است که در آن، سکوت، به ویژه از خلال دیگر فضاها، طنین‌انداز می‌شود. ژان-ماری گوستاو لوکلزیو، نویسندۀ‌ معاصر فرانسوی، صدای سکوت را در تمامی آثارش اشاعه می‌دهد و در بیابان، سکوت بیشتر به عنوان ثمرۀ‌ گسترۀ‌ فضا معرفی می‌گردد. بر اساس نظریه‌های مربوط به نشانه‌شناسیِ فضا، هدف پژوهش حاضر اینست که نشان دهد چگونه فضا از ماهیت ارجاعی خود رها شده تا بتواند تولید معنا کند و سکوت چگونه از خلال اَشکال فضایی ایجاد می‌شود. به این منظور، مطالعۀ‌ برخی عناصر نظیر رنگ‌ها، حیوانات و باد اجتناب‌ناپذیر است.