مطالعه رفتار کامپوزیت پلی آکریل آمید ـ روی اکسید به عنوان الکترود در ابرخازن های الکتروشیمیایی

دراینپژوهش، تهیه و مطالعه رفتارالکتروشیمیاییکامپوزیت پلیآکریلآمید ـ روی اکسید (Polyacrylamide-ZnO) انجامشد. نانو کامپوزیتپلیآکریلآمید ـ روی اکسید با مقدارهای گوناگون روی اکسید بهروش پلیمریزاسیونشیمیایی تهیهشد.مورفولوژی، ساختار بلوری، پایداری گرمایی و مطالعه‌ های پرتو‌سنجی این نانوکامپوزیت به ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، پراش پرتو-X(XRD)، تجزیه گر گرما وزنی (TGA) و پرتو‌سنجی تبدیل فوریه ـ فروسرخ (FT-IR) انجام شده است. ظرفیت الکتروشیمیایی به عنوان الکترود در یک ابرخازن نانو کامپوزیت پلی آکریل آمید ـ روی اکسید با روش ولتامتری چرخه‌ ای (CV) در محلول 1/0 مولار 4SO 2Na مورد مطالعه قرار گرفت. پلی آکریل آمید به تنهایی هیچ گونه ظرفیت خازنی از خود نشان نداد. با افزودن روی اکسید (به میزان 5%، 15%، 30% و 50%)، کامپوزیت، ظرفیت خازنی نشان داد. منحنی ولتامتری چرخه ای برای کامپوزیت ها نشان داد که این کامپوزیت ها از نظر الکتروشیمیایی رفتاری برگشت‌پذیر دارند که این رفتار در انتخاب آن ها به عنوان الکترود، در یک ابر خازن الکتروشیمیایی، بسیار مهم است. نتیجه‌ه ای این پژوهش بر این نکته تأکید دارد که اگر چه تعیین میزان حضور روی اکسید در بستر پلیمری این کامپوزیت بر رفتار الکتروشیمیایی کامپوزیت به دست آمده لازم است، اما مورفولوژی مناسب و پایداری گرمایی کامپوزیت، شرط کافی در ایجاد ظرفیت الکتروشیمیایی بالا برای این نوع کامپوزیت به عنوان الکترود در یک ابر خازن است. به طوری که در کامپوزیتی با مقدار روی اکسید 15% ظرفیت الکتروشیمیایی دیده شده بیش از کامپوزیتی با 5%، 30% و 50% روی اکسید است. ایجاد ساختار نانومتری از کامپوزیت در حالت 15% به عنوان دلیل‌ های این ظرفیت بالای الکتروشیمیایی گفته شده است.