مطالعه تاثیر شوری بر سبز شدن و عملکرد گندم (Triticum aestivum L.) پرایمینگ شده

تنش شوری یکی از مشکلات مهمی است که به‌طور گسترده­ای فرآیندهای فیزیولوژیکی و متابویکی و در نهایت رشد و عملکرد گیاهان زراعی را تحت تاثیر قرار می­دهد. تیمارهای پرایمینگ بذر می‏توانند مقاومت به شوری در گیاهان را القا، کنند و استقرار بوته را در اراضی شور و غیر شور افزایش دهند. این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات تیمارهای مختلف پرایمنیگ بذر، شامل کلرید سدیم 50 میلی‏مولار، پتاسیم دی­هیدروژن 0/5 درصد، سولفات­روی0/3 درصد، سولفات­کلسیم 50 میلی‏مولار، جیبرلیک اسید 50 پی‌پی‌ام، آب و آسکوربیک اسید 50 پی­پی­ام بر سبز شدن و عملکرد گندم در شرایط شور (9 دسی‏زیمنس بر متر) و شوری کم (4/5 دسی‏زیمنس بر متر) صورت گرفت. نتایج نشان داد که همه تیمارهای پرایمینگ مورد آزمایش، سبز شدن گندم را هم در شرایط شور و هم غیر شور نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. در شوری 4/5 و 9 دسی‏زیمنس بر متر بیش­ترین درصد سبز شدن به‌ترتیب با مقدار 92 و 87 درصد در تیمار جیبرلیک اسید مشاهده شد. این در حالی بود که بیش­ترین سرعت سبز شدن در هر دو سطح شوری به دست آمد. به‏طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد علی‏رغم تاثیر مثبت پرایمینگ بذر بر سبز شدن و استقرار بوته و افزایش تحمل به شوری در مرحله سبز شدن گندم، این تیمارها موجب افزایش عملکرد دانه نشدند و از این نظر تفاوتی بین تیمارهای مختلف پرایمینگ و شاهد در شرایط خاک معمول و شور مشاهده نشد.