مطالعه اثر دکستروز، والین، گلیسین، تیامین و دماهای مختلف بر سرعت رشد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در شیر

   اثرات مفید مصرف فرآورده‌های پروبیوتیکی بر مصرف‌کنندگان در مطالعات متعدد نشان داده شده است. به همین دلیل امروزه بسیاری از کارخانه‌جات صنایع غذایی سعی در تولید انواع مختلفی از این فرآورده‌ها بالاخص از نوع فرآورده‌های شیری دارند. یکی از ملزومات اولیه تولید پروبیوتیک‌ها شناسایی شرایط مناسب رشد سویه‌های مختلف پروبیوتیک و عوامل تأثیرگذار بر آن در محیط رشد می‌باشد. در این مطالعه تأثیر غلظت‌های مختلف دکستروز، والین، گلیسین، تیامین و دماهای مختلف بر سرعت رشد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس مورد مطالعه قرار گرفته است. برای انتخاب دمای مناسب رشد، از دماهای 38، 40، 42 و 44 درجه سلسیوس استفاده شد. به‌علاوه، تیامین (صفر، 5، 10 و ppm 15)، دکستروز (صفر، 4/0، 6/0، 8/0 و 1 درصد)، گلیسین و والین (هر یک با غلظت‌های صفر، 30، 60، 90 و ppm 120) به شیر اضافه گردید. اسیدیته شیر به عنوان شاخص رشد باکتری طی ساعات صفر، 1، 2، 3، 4 و 5 گرمخانه‌گذاری اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد سرعت افزایش اسیدیته در دمای 42 درجه سلسیوس به‌طور معنی‌داری (05/0 >p) از سایر دماها بیشتر بود. افـزودن غلظت‌های مختلف تیامین، دکستروز، والین و گلیسین تأثیر معنـی‌داری بر اسیدیته نمونه‌های شیر نداشت. اما ظاهراً موجب افزایش توانایی تولید آنزیم‌های پروتئولیتیک و گاز توسط این باکتری می‌گردد.