مطالعة رفتار اتصالات تیر به ستون قوطی شکل با استفاده از دیافراگم پیرامونی و بتن پرکنندة داخلی

تأمین ورق‌های پیوستگی اتصال در داخل ستون‌های قوطی‌شکل به نحوی که در آیین‌نامة2800 و مبحث دهم مقررات ملی ساختمان توصیه شده، از دیدگاه اجرایی و قابلیت اعتماد، اطمینان‌بخش به ‌‌نظر نمی‌رسد. در این تحقیق با مدل‌سازی اجزاء محدود و تحلیل غیرخطی مادی و هندسی تحت تأثیر بارگذاری‌های تک‌آهنگ2 و رفت و برگشتی3، به بررسی رفتار مدل‌های اتصالات تیر به ستون قوطی‌شکل با استفاده از ورق‌های مثلثی پیرامونی با یا بدون بتن پرکننده در داخل ستون و همچنین ورق‌های مثلثی پیرامونی توأم با کاهش عرض بال مقطع تیر به شکل شبه‌استخوانی در مقایسه با حالات استفاده از ورق پیوستگی داخل ستون پرداخته شده است. درباره نمونه‌های اتصال انتخاب‌شده با ابعاد متداول در سازه‌های ساختمانی متعارف، اتصالات دارای ورق مثلثی پیرامونی بدون یا با بتن داخل ستون، مقاومت و شکل‌پذیری قابل حصول تیر را تأمین و توانمندی قابل ملاحظه‌ای از نظر میزان انتقال لنگر بین تیر و ستون ارائه می‌دهند. در اتصالات تیرهای استخوانی منتهی به ورق‌های مثلثی پیرامونی، تمرکز تنش در محل اتصال تیر به ورق مثلثی کاهش و نسبت شکل‌پذیری ارتقا می‌یابد.