مطالعة جامعه‌شناختی تغییرات گفتمانی نسل‌های سه‌گانة خانوادة ایرانی

در این پژوهش به مطالعة روابط درون خانواده ازمنظر روابط میان سه نسل کهن‌سال، میان‌سال  و جوان پرداخته شده‌است تا روشن شود که این روابط تابع چه گفتمان‌هایی است و آیا این گفتمان‌ها به‌هم نزدیک‌اند یا نشانة مشهودی از فاصله میان این سه نسل دیده می‌شود. روش محقق بهره‌گیری از رهیافت کیفی، مبتنی بر تحلیل موقعیت گفتمانی، با تأکید بر مصاحبه‌های روایی، و درنهایت کشف نظریة زمینه‌ای گفتمانی بوده‌است. به‌این‌منظور، 30 نفر از شهروندان تهرانی به‌شیوة هدفمند و چندگانه انتخاب شدند. یافته‌ها نشان داد که روابط میان سه نسل در خانوادة ایرانی هم‌گراست و درعین تفاوت گفتمان نوگرایی سنت‌پیشة نسل اول، نوگرایی محافظه‌کارانة نسل دوم، و نوگرایی پیش‌روِ نسل سوم، هرسه در گفتمانی به‌هم نزدیک می‌شوند که گفتمان نوگرایی است و برآیند آن نظریة زمینه‌ای گفتمان هم‌گرایی نسلی نوخواهانه در خانوادة ایرانی است و خانواده درعین تفاوت‌ها، در مسیر تهدید نسلی قرار ندارد و همچنان خانواده موضوع دارای اهمیت و اولویت نسل‌هاست.