مسئولیت طبیب در ارائه آموزش به بیمار از دیدگاه فقه امامیه

مقدمه: حفظ جان، مال و آبروی انسان ها از دغدغه های دیرین جوامع بشری بوده است. در شرع مقدس اسلام نیز بر لزوم و وجوب حفظ جان، مال و آبروی مسلمانان تأکیدات فراوانی شده است. آموزش به بیمار را می‌توان به مجموعه فعالیت‌های رسمی و غیر رسمی که به وسیله مراقبت‌کننده‌های سلامت، برای بدست آوردن پیامدهای سلامتی برای بیماران از طریق دادن اطلاعات، مهارت و دانش ضروری برای مدیریت سلامتی و بیماری آنها، تعریف کرد. هدف: هدف از این مطالعه تبیین لزوم آموزش به بیمار توسط طبیب بر اساس متون و قواعد فقه امامیه می باشد. روش: این تحقیق دارای ماهیّت توصیفی- تحلیلی می‌باشد که با روش کتابخانه ای به مطالعه و بررسی کتب مرجع فقهی پرداخته و با بررسی متون و قواعد فقهی مختلف به تبیین مسئولیت طبیب در زمینه ارائه آموزش به بیماران پرداخته است. یافته ها: با بررسی منابع فقهی به بررسی ضمان طبیب در متون فقهی پرداخته شد و با استفاده از قواعد فقهی تسبیب، غرور، ارشاد، اعلام، لاضرر و وجوب دفع ضرر محتمل مسئولیت طبیب در خصوص آموزش به بیماران بررسی و تبیین گردید. بحث و نتیجه گیری: بر اساس متون و قواعد فقه امامیه آموزش به بیماران یکی از وظایف مهم طبیب می باشد که قصور و تقصیر در این زمینه موجب مسئولیت وی می گردد و مرتکب ملزم به جبران خسارات وارده می باشد.