مروری بر فرآیند انعقاد شیمیایی برای حذف فلزات سنگین از آب

آلودگی فلزات سنگین به یکی از ضروری‌ترین مسائل زیست‌محیطی تبدیل شده است که یک تهدید بالقوه برای سلامت انسان نیز محسوب می‌شود. این مقاله به بررسی عملکرد فرآیند انعقاد شیمیایی در از بین بردن فلزات سنگین از آب می‌پردازد. فرآیند انعقاد شیمیایی، یک روش معتبر است که به‏وسیله هیدرولیز گونه‌های انعقادکننده غیرمعدنی تحت شرایط مختلف آب خام و فرآیند انعقاد تعیین می‌شود و مکانیسم‌های اصلی در حذف فلزات سنگین از آب، تشکیل کمپلکس با مواد آلاینده و در نهایت ته‌نشینی کردن آن‏ها می‌باشد. در مقایسه با انعقادکننده‌های پایه آلومینیومی، مواد انعقادکننده پایه آهنی عملکرد بهتری در دامنه وسیع‌تری از pH و سطح ویژه بزرگ‌تر در طی فرآیند تشکیل لخته دارند. وضعیت والانس1 آرسنیک و آنتیمون می‌تواند بر کارآمدی فرآیند تأثیرگذار باشد. بنابراین، اکسیدکننده‌ها و کاهش‌دهنده‌ها اغلب با مواد انعقادکننده غیرمعدنی استفاده شده در این فرآیند ترکیب می‌شوند. مشخص شده است که pH فاکتور مهمی است که مستقیم یا غیرمستقیم بر عملکرد فرآیند انعقاد اثرگذار است. کمپلکس تشکیل‌شده از برهم‌کنش بین آلاینده‌های غیرآلی/ آلی و مواد منعقدکننده غیرآلی ممکن است در حذف فلزات سنگین سهیم باشد. به‏طور کلی، فرآیند انعقاد شیمیایی یک روش موثر برای کنترل آلاینده‌های فلزات سنگین است که می‌تواند به‏تنهایی یا همراه با دیگر روش‌های تصفیه آب مورد استفاده قرار گیرد.