مروری بر عوامل موثر بر خواص مکانیکی بتن های بازیافتی

یکی از معضلات کنونی جوامع، نحوه رویارویی با مصالح حاصل از تخریب ساختمان‌ها و اثرات زیست‌محیطی انباشت آن‌ها می‌باشد. بتن به عنوان یکی از اصلی‌ترین اجزای صنعت ساخت از آغاز فرآیند تولید، اجراء و تخریب، نقش زیادی در ایجاد آلودگی‌های زیست-محیطی دارد. از آنجایی‌که بیش از %70 از بدنه اصلی بتن را سنگدانه‌ها تشکیل می‌دهند، ترویج فرهنگ و ملاحظات مبتنی بر رعایت اصول توسعه پایدار در فرآیند طراحی، ساخت و تخریب بتن از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از اصول اساسی توسعه پایدار، توجه به اهمیت بازیافت است. بازیافت بتن‌های حاصل از تخریب در قرن اخیر به یکی از علایق مهم پژوهش‌گران عرصه بتن تبدیل شده است، به نحوی که پس از بررسی و شناخت خواص مکانیکی و دوام آن‌ها، امروزه در کشورهای توسعه یافته مناسبات لازم جهت شناخت عملکرد سازه‌ای این بتن‌ها در حال پایه‌ریزی است. هدف این تحقیق بررسی نتایج پژوهش‌های انجام‌شده در کشورهای مختلف در عرصه شناخت خواص مکانیکی بتن‌های بازیافتی است. در این راستا بیش از 80 مقاله پراستناد چاپ‌شده در مجلات معتبر فنی بررسی شده و عوامل مشترکی را که محققان در تحلیل خواص مکانیکی بتن‌های بازیافتی بیشتر مورد توجه قرار داده‌اند، در شش گروه دسته-بندی شدند. تاثیر هر یک از این گروه‌‌ها بر مقاومت فشاری، مقاومت کششی و ضریب ارتجاعی بتن بررسی گردیدند. نتایج نشان داد که نوع، اندازه و کیفیت سنگدانه‌های بازیافتی در تعیین سطح جایگزینی مصالح بازیافتی در بتن بسیار موثرند. شرایط عمل‌آوری، مواد کاهنده آب و مواد پوزولانی گرچه در بهبود خواص مکانیکی بتن‌های بازیافتی موثرند، اما نمی‌توانند از تاثیر نامطلوب افزایش جایگزینی مصالح بازیافتی بر خواص مکانیکی بتن بکاهند. در زمینه تأثیر سن بر خواص مکانیکی بتن‌های بازیافتی، اجماع نظر این است که برخی از این خواص همانند بتن‌های معمولی است.