مدیریت مشارکتی ضرورتی اخلاقی است

بیش از 50 سال پژوهش و تحقیق نشان می دهد که مدیریت مشارکتی اگر به درستی و بر اساس نظریه ی اقتضا به کار گرفته شود موجب رضایت شغلی، بهبود عملکرد و افزایش بهره وری می گردد. اما باید توجه داشت که تصمیم به استفاده از این شیوه ی مدیریت محدود به دلایل فوق نمی باشد بلکه بیشتر تصمیمی است که به رعایت اصول اخلاقی در مدیریت بر میگردد. زمانی که نیازهای اساسی کارکنان، بخصوص نیازهای رشد آنان که در نظریه ی آرجیریس مطرح شده است ارضا نگردد علاوه بر بهره وری، سلامت روانی و جسمی کارکنان نیز در خطر قرار می گیرد. نویسنده معتقد است که مدیریت مشارکتی نیازهای رشد انسان را تامین می کند. لذا در این مقاله شواهدی دال بر اخلاقی بودن مدیریت مشارکتی ارائه و نشان داده می شود که مدیریت مشارکتی نه تنها شیوه ای اثر بخش است بلکه ضرورتی اخلاقی است. ترجمه ی این مقاله در این مقطع زمانی خاص به علت انجام انتخابات شوراها و حرکت به سمت مدیریت مشارکتی در سطح کشور است.