مدیریت محله‌ای و پایداری اجتماعی زندگی شهری (مطالعه‌ی موردی: محله‌ی ولنجک در منطقه‌ی یک تهران)

با توجه به اینکه توسعه‌ی پایدار شهری در بعد اجتماعی در روابط میان افراد تجسم می‌شود، نیازمند انسجام اجتماعی، مشارکت، اعتماد و همکاری ساکنان است؛ تقویت و بهبود فضاهای اجتماعی و ایجاد وفاق و همبستگی بین ساکنان در راستای تحقق الگوی زندگی اجتماعی تحقق می‌یابد.از این‌رو، این پژوهش در قالب یک محله‌ی منتخب شهر تهران (محله‌ی ولنجک منطقه‌ی یک) فرآیند عملکرد مدیریت محله (شورایاری‌ها) در چهارچوب رویکرد مدیریت پایدار محله در راستای زندگی پایدار اجتماعی، زندگی شهری را بر اساس شاخص‌های توسعه‌ی پایدار اجتماعی مورد بررسی قرار داده است. جامعه‌ی آماری در این تحقیق با استفاده از فرمول کوکران 377 نفر محاسبه گردید و پرسشنامه به روش تصادفی ساده در بین ساکنان محله‌ی ولنجک توزیع شد. سپس برای تحلیل‌های آماری پرسشنامه‌ها بر اساس آزمون کولموگروف- اسمیرنوف برای توزیع نرمال داده‌ها و از آزمون T-test با ارزش آزمون 3 برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و سرانجام برای رتبه‌بندی میزان نقش شورایاری­ها و مدیریت محله در شاخص­های پایداری اجتماعی از آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج تحلیل نشان داد که شاخص‌های پایداری اجتماعی از جمله؛ هویت محله‌ای و حس تعلق خاطر، اعتماد و همبستگی اجتماعی، تعامل و مشارکت اجتماعی، کیفیت زندگی و توانمند سازی گروه‌های اجتماعی در سطح محله‌ی ولنجک در سطح مطلوبی قرار دارند و نقش و عملکرد شورایاری‌ها در تحقق زندگی اجتماعی در سطح محله را مطلوب و مثبت تلقی نموده است.