مدیریت تلفیقی مصرف کودهای شیمیایی و زیستی در کاهش غلظت نیترات در اسفناج

استفاده از برخی کودهای زیستی نیتروژنی، علاوه بر تثبیت نیتروژن و تولید هورمون­های محرک رشد توسط ریزجانداران موجود در این کودها که منجر به افزایش رشد و عملکرد محصولات زراعی می­شود با تعدیلمصرف کودهای شیمیایی نیتروژنه، مسایل و مشکلات محیطی را نیزکاهش می­دهد. کود­های زیستی، حاوی مجموعه ای از فعال‌ترین سویه‌های باکتری‌های تثبیت کننده‌ی نیتروژن از جنس ازتوباکتر وآزوسپیریلوماست. به منظور بررسی اثر کودهاینیتروژنه و کود زیستی و نیز اثر توام آن­ها بر عملکرد و تجمع نیترات در اسفناج، این آزمایش در پاییز 1391 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش به این قرار بودند: 1- کود زیستی به صورت بذرمال 2- کود زیستی در آب آبیاری 3-کود زیستیبه شکل بذرمال+  کود زیستی در آب آبیاری 4-کود زیستی بذرمال+ 46 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (معادل 100 کیلوگرم اوره در هکتار) 5-کود زیستی بذرمال+92 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (معادل 200 کیلوگرم اوره در هکتار) 6-مصرف 92 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (معادل 200 کیلوگرم اوره در هکتار) 7–مصرف 276 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (برابر عرف زارع و معادل 600 کیلوگرم اوره در هکتار) و8- شاهد (عدم مصرف کود زیستی و کود نیتروژنه). نتایج نشان داد بین تیمارها از لحاظ عملکرد ماده تر و خشک اندام هوایی و ریشه و نیز غلظت نیترات اندام هوایی اختلاف معنی داری در سطح 5% آزمون دانکن وجود داشت. بالاترین مقادیر ویژگی­های فوق در تیمار عرف زارع و پایین ترین آن در تیمار شاهد به دست آمد. مصرف توامان کود زیستی و اوره باعث افزایش معنی­دار عملکرد تر تیمارها نسبت به شاهد و یا مصرف تنهای کود زیستی شد. با افزایش مصرف اوره، عملکرد ماده تر و خشک اندام هوایی و غلظت نیترات اندام هوایی افزایش یافت، این در حالی­است که تیمارهای کود زیستیِتنها، نتوانست عملکرد ماده تر و خشک اسفناج را به اندازه تیمارهای کود اوره افزایش دهد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، اگرچه به­علت کوپذیری بالای اسفناج، بالاترین عملکرد تر و خشک اسفناج در تیمار عرف زارع بود ولی پیشنهاد می­شود با توجه به اثرهای زیان­بار احتمالی مصرف این میزان اوره، طی آزمایش هایی، اثر مقادیر پایین­تر کود اوره و نسبت­های دیگری از کود زیستی نیتروژنی مورد بررسی قرار گیرد.