مدل پیشنهادی برای ارزیابی سطح هوشمندی مورد نیاز ساختمان

تشکیل جوامع مدرن اطلاعاتی مرهون فناوری اطلاعات و تأثیر آن بر فناوری‌های رایج در جهان امروزی است. فناوری اطلاعات در عرصه‌ی ساخت و معماری نیز تغییر و تحولاتی را پدید آورده است که از آن جمله می‌توان به مواردی همچون «تغییر در فرایندساخت»،«به‌کارگیریروش‌های مهندسی هم‌زمان و فنون جدیدی مانند هوش مصنوعی»، «شبکه‌های عصبی و الگوریتم‌های ژنتیک در مهندسی عمران» اشاره کرد. ساختمان‌های هوشمند یکی از مظاهر اصلی تأثیر فناوری اطلاعات بر حوزه‌ی ساختمان است. این نوشتار حاصل اجرای یک طرح پژوهشی است که ضمن مطالعه‌ی ادبیات ساختمان‌های هوشمند در پی ارائه‌ی مدلی به‌منظور ارزیابی سطح هوشمندی مورد نیازیک ساختمان است. این مدل با تکیه بر تعاریف مختلف ساختمان‌های هوشمند به معرفی هشت محور اصلی ــ به‌عنوان موضوعات اساسی در ارزیابی و سنجش هوشمندی ساختمان‌ها ــ می‌پردازد. هریک از این هشت محور خود شامل معیارهایی است که مبین وضعیت آن محور برای ساختمان مورد نظر است. ارزیابی درجه‌ی هوشمندی ساختمان با توجه به محورهای هشت‌گانه و ضمن بهره‌گیری از یک روش ریاضی به‌کمک نظرسنجی از خبرگان آشنا به اهداف سازمانی ساختمان مورد نظر انجام می‌پذیرد. ضمناً مدل مزبور در یک مجتمع ساختمانی نمونهکه متعلق به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات است مورد استفاده قرار گرفته است.