مدل قیمت رفاه طلبی (هدانیک) و ارزیابی میل نهایی به پرداخت برای کیفیت هوا در کلانشهر تبریز

   بسیاری از کالاها و خدمات محیط زیستی در بازار خرید و فروش نمی شوند. این موضوع پیامدهای جدّی برای تصمیم گیرندگان بخش خصوصی دارد. اقتصاد دانان از روش‌هایی برای ارزشیابی کالاها و خدمات ارائه شده از سوی محیط  زیست استفاده می‌کنند. در این مقاله، از روش هدانیک[1] برای تخمین تمایل نهایی به پرداخت خانوارها برای بهبود کیفیت هوا در کلان‌شهر تبریز استفاده شده است. نتایج  به‌دست آمده از 1023 خانوار نمونه  نشان می‌دهد که تکنیک فوق به خوبی انجام شده است. آلودگی هوا اثر منفی قابل ملاحظه‌ای بر ارزش دارایی‌ها در مناطق آلوده دارد. میانگین تمایل نهایی به پرداخت خانوارها برای کاهش در آلاینده‌های هوا حدود 110000 ریال برآورد شده‌است. این مطلب نشان می دهد که خانه‌های مسکونی واقع در مناطق آلوده دارای اجاره بهای کمتری نسبت به سایر مناطق غیر آلوده است. [1] -Hedonic price model (HPM)