مدل تعیین شایستگی مرتع برای چرای گوسفند با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز باقران)

اکوسیستم‌های مرتعی یکی از پیچیده‌ترین اکوسیستم‌ها محسوب می‌شوند و بین اجزای آن روابط بسیار دقیقی وجود دارد. این امر ایجاب می‌کند که منابع مرتعی موجود در هر منطقه برای انواع بهره‌برداری به‌درستی مورد ارزیابی قرار گیرد و تناسب اراضی برای هر نوع کاربری نیز مشخص شود. هدف از این پژوهش بررسی شایستگی مراتع حوزه آبخیز باقران واقع در استان خراسان جنوبی برای چرای گوسفند می‌باشد که با استفاده از روش فائو در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی صورت پذیرفته است. در این تحقیق از بین عوامل فیزیکی و پوشش گیاهی سه عامل تولید علوفه، منابع آب و حساسیت به فرسایش انتخاب شدند که به صورت سه زیر مدل ارائه شده است. نتایج حاصل از مدل نهایی شایستگی مرتع نشان می‌دهد که شیب و فاصله منابع آب مهم‌ترین فاکتورهای کاهش شایستگی مرتع برای این کاربری هستند. همچنین 63/32 درصد مراتع در طبقه شایستگی S2 (متوسط)، 13/21 درصد مراتع در طبقه شایستگی S3 (کم) و 06/18 درصد مراتع در طبقه شایستگی N (غیر شایسته) قرار گرفته‌اند.