مدل‌یابی اثر توانمندسازی روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر در کارکنان وزارت ورزش و جوانان

هدف این پژوهش، مدل‌یابی اثر توانمندسازی روانشناختی بر آمادگی فردی برای تغییر در کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان به تعداد 850 نفر بود که بر حسب فرمول کوکران، 265 نفر به شیوه انتخاب تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسش‌‌نامه‌های توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا (1995) و آمادگی برای تغییر دونهام و همکاران (1989) استفاده شد. ثبات درونی پرسش‌نامه‌ها توسط آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 85/0 و 85/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که ادراک شایستگی توسط کارکنان بر آمادگی فردی آن‌ها برای تغییر اثرگذار می‌باشد. اثر مثبت ادراک خودمختاری بر آمادگی فردی کارکنان برای تغییر تأیید گردید. نتایج نشان داد که ادراک موثر بودن بر آمادگی فردی برای تغییر اثری مثبت و معنی‌دار دارد. در نهایت نتایج نشان داد که اثر ادراک معنی‌دار بودن شغل و اعتماد بر آمادگی فردی کارکنان برای تغییر معنی‌دار نمی‌باشد. با توجه به نتایج، توجه به برنامه‌های توانمندسازی برای افزایش آمادگی کارکنان برای پذیرش تغییرات پیشنهاد می‌شود.