مدل‌سازی و تحلیل راهبردی رابطه میان کنشگران منطقه کلان‌شهری تهران با رویکرد نظریه‌بازی‌ها

امروزه مناطق کلان‌شهری به مثابه گرانیگاه‌های قدرتمند اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در سطح جهان مطرح‌اند که واجد ویژگی تعدّد و تکثّر کنشگران بوده و همین امر به وقوع تفرّق‌هایی منجر شده که مدیریت این مناطق را با مسائل و مشکلات بسیاری روبه‌روکرده است. منطقۀ کلان‌شهری تهران نیز به عنوان مهمترین و بزرگترین منطقۀ کلان‌شهری کشور، از این مسائل و مشکلات در حوزۀ مدیریتی رنج می‌برد. بنابراین پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی به دنبال مدل‌سازی و تحلیل رابطۀ میان کنشگران منطقۀ کلان‌شهری تهران در سطحی کلان و راهبردی با استفاده از نظریه‌بازی‌هاست.  نتایج حاصله بیانگر آن است که مطلوبیت، پایداری و تعادلی که در عرصۀ مدیریت منطقۀ کلان‌شهری تهران مطرح است، مستلزم دخالت و بسترسازی نهادها و تصمیم‌گیرندگان ارشد حکومتی و حاکمیتی در قالب اصلاحات ساختاری و بازنگری در قوانین و مقررات تقسیمات کشوری به منزلۀ نخستین گام در به رسمیت‌شناختن مفهوم منطقۀ کلان‌شهری است.