مدلسازی نقش میانجی ذهن آگاهی در رابطه بین نیازهای بنیادی روانی و سلامت جسمانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مدلسازی نقش میانجی ذهن آگاهی در رابطه بین نیازهای بنیادی روانی و سلامت جسمانی دانشجویان انجام گرفت. روش کار: این پژوهش از نظر راهبرد اصلی، کمی، از نظر راهکار اجرایی، میدانی و از نظر تکنیک تحلیلی، توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال تحصیلی 1396-1397 تشکیل می‌داد. روش نمونه‌گیری از نوع اتفاقی (در دسترس) بود. حجم نمونه با توجه به مدل کرجسی- مورگان و با در نظر گرفتن خطای 05/0 = α، 240 نفر در نظر گرفته شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های ذهن آگاهی (FFMQ) بائر و همکاران (2006)، نیازهای بنیادی روانی (PNS) دسی و رایان (2000) و فهرست سلامت جسمانی (PHC) بوآردمن (2004) استفاده شد. روایی ابزارها با نظر اساتید علوم تربیتی و روانشناسی تأیید گردید. داده‌ها با استفاده از دو نرم افزار SPSS vs. 22 و lisrel. 8.50 و با روش مدل معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل ارائه شده از برازش مناسب و مطلوبی برخوردار است (49/1 = x2/df، 92/0 = GFI، 92/0 = AGFI، 91/0 = CFI، 93/0 = NFI، 046/0 = RMSEA) و مؤلفه نیازهای بنیادی روانی به صورت مستقیم و غیر مستقیم از طریق مؤلفه ذهن آگاهی بر سلامت جسمانی تأثیر معنی‌دار دارد (05/0 > P). نتیجه‌گیری: نیازهای بنیادی روانی با واسطه گری ذهن آگاهی مؤلفه‌هایی مهم در توسعه و بهبود سلامت جسمانی دانشجویان است. از اینرو توجّه به عوامل ذهن آگاهی و نیازهای بنیادی روانی جهت پیشبرد اهداف و تلاش جهت سوق دادن دانشجویان به سمت اثربخش بودن توصیه و تأکید می‌شود.