مدل‌سازی ریاضی و شبیه‌سازی به منظور بررسی اثر اندازه‌ی نانوذرات مغناطیسیِ حاملِ دارو در سیستم دارورسانی مغناطیسی

دارورسانی مغناطیسی، نوعی روش درمانی است که درآن، عامل­های دارویی ازبین برنده­ی تومور و یا سلول­های سرطانی، روی یک هسته­ی مغناطیسی بارگذاری شده است که با اِعمال یک میدان مغناطیسی خارجی، از حضور این داروها در سایر نقاط بدن و بافت­های سالم جلوگیری می­کند. بدین صورت، اثرهای جانبی ناخواسته حاصل­از شیمی درمانی­های مرسوم به طور چشم­گیری کاهش می­یابد. این روش، موانع و مشکلاتی دارد که به نظر می­رسد با بهینه­سازی پارامترهای مؤثّر درآن، می­تواند موانع و مشکلات آن کم­تر شود. هدف اصلی این مقاله، بررسی اثر قطر هسته­ی مغناطیسی به عنوان یکی­از عوامل مهم و مؤثّر در بهبود روش دارورسانی مغناطیسی است. درین تحقیق، رفتار چند نانوذره­ی مغناطیسی با قطرهای متفاوت تحت تأثیر نیروی مغناطیسی حاصل­از یک میدان مغناطیسی خارجی و نیروی هیدرودینامیکی ناشی­از عبور یک سیّال در لوله­ای که رگ را شبیه­سازی می­کند، مورد تحلیل قرار گرفت. با بررسی خط سیر ذرّات با قطرهای متفاوت، امکان پیش­بینی تأثیر اندازه­ی نانوذرّات مغناطیسی بر بازده این روش به دست آمد.