مدل‌سازی دگرگونی آب و هوایی به‌منظور آشکارسازی دوره های خشکسالی دریاچه نئور مبتنی بر رویکردهای دیرینه‌‌شناسی وپیش‌نگری آینده

هدف این پژوهش پایش خشکسالی دریاچه نئور طی دوره­های آب و هوایی دیرینه، فعلی و آینده با رهیافتی آماری-مدل­سازی است. برای دستیابی به این هدف از شاخص استانداردشده بارش-تبخیر و تعرق (SPEI) با کاربست داده­های پیمونگاهی، مدل کلان­مقیاس فیزیکی آب و هوایی (MCM) و دینامیک سیالات ژئوفیزیکی (GFDL) استفاده شد. سنجه‌های RMSE و R2 نیز برای اعتبارسنجی مدل­سازی­ها بکار برده شد. نتایج صحت‌سنجی‌های بارش و دما در مقیاس فصلی نشان داده است که مدل­سازی­­های دیرینه و پیش­نگری شده از کارایی قابل قبولی برخوردار هستند. به نظر می­رسد در شرایط دیرینه باوجود فراوانی بیشتر دوره­های خشک در فصل تابستان نسبت به زمستان؛ شدت دوره­های خشکسالی همانند توالی آن در زمستان بیشینه بوده است. افزایش شدت دوره­های خشکسالی در فصول سرد سال نشان داده است که دوره­های سرد منطقه موردمطالعه در حال گرم­تر شدن هستند و با کاهش بارش و افزایش دمای هوا به‌صورت محلی، تبخیر-تعرق در منطقه افزایش داشته است. مقایسه شاخص خشکسالی دیرینه، فعلی و آینده نشان می‌دهد که هرچند وضعیت دریاچه نئور در فصول گرم سال نسبت به دوره دیرینه با کاهش دوره­های خشک و افزایش دوره­های تر همراه است اما در شرایط آینده، فصول گرم با کاهش دوره­های تر و افزایش چشمگیر دوره­های خشک همراه خواهد بود.