مدل‌سازی تغییرات کاربری اراضی با استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل LCM (پژوهش موردی: منطقه کوهمره‌سرخی استان فارس)

پیش‌بینی و ارزیابی پتانسیل الگوهای کاربری زمین از طریق مدل‌سازی می‌تواند به برنامه‌ریزان محیط‌زیست و مدیران منابع طبیعی برای تصمیمات آگاهانه‌تر کمک کند. هدف از این پژوهش استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل‌سازی تغییرات کاربری اراضی منطقه کوهمره‌سرخی استان فارس است. بدین‌منظور نقشه‌های کاربری اراضی با استفاده از تصاویر لندست در سه دوره زمانی مربوط به سال‌های 1366، 1379 و 1391 تهیه شدند. سپس صحت‌سنجی نقشه‌ها و آشکارسازی تغییرات انجام شد. نتایج آشکارسازی تغییرات دوره اول (1366 تا 1379) با ضریب کاپای 83 نشان می‌دهد که بیشترین افزایش مساحت در ناحیه مرتع (4224/24 هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه‌ جنگل (3953/75 هکتار) رخ داده است. براساس این تغییرات و انتخاب 10 متغیر مستقل، مدل‌سازی پتانسیل تبدیل کاربری برای سال 1391، با استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل LCM انجام شد، سپس با روش زنجیره مارکوف نقشه کاربری اراضی برای سال 1391 پیش‌بینی شد. نتیجه ماتریس خطا بین نقشه به‌دست‌آمده از مدل‌سازی و نقشه کاربری اراضی استخراج‌شده از تصویر لندست1391، ضریب کاپای 75 است. در مرحله بعد نتایج آشکارسازی تغییرات دوره دوم (1379 تا 1391) با ضریب کاپای 88 نشان داد بیشترین افزایش مساحت در ناحیه مرتع (1871/82 هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه جنگل (3082/05 هکتار) رخ داده است. باتوجه به تغییرات دوره دوم، نقشه کاربری اراضی برای سال 1403 پیش‌بینی شد و مشخص شد که بیشترین تغییر کاربری نسبت به سال 1391 در ناحیه کشاورزی آبی است.