مبانی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد و فحشا در سیاست جنایی ایران

مبانی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد و فحشا در سیاست جنایی ایران                                                    کریم داداش پور[1] چکیده جرم‌انگاری عملی سنجیده و برخاسته از خرد‌ جمعی‌ است‌ و شکل‌گیری آن نیازمند اصـول وضـوابطی اسـت.به‌طور کلی در این باره می‌توان از چهار ضابطه‌ یاد کرد:اصل زیان،پدرسالاری،اخلاق‌گرایی قانونی و کمال‌گرایی قانونی.بهره‌گیری از این ضوابط بـه اندیشه‌های سیاسی‌ و فرهنگی حکومت‌ها بستگی دارد‌ و هریک از آنها از دل اندیشه سیاسی و فرهنگی متناسب با خود مـی‌روید.ازاین‌رو،شناخت هریک از این ضوابط،مستلزم شـناخت زمـینه‌های آن است .تاسیس و دایر کردن اماکن و مراکز فساد و فحشا ، اصول اخلاقی و عفت عمومی و خصوصی جامعه و افراد جامعه را مختل می­نماید و به جهت تعرض به حیات مادی و معنوی انسان­ها از اهمیت خاصی برخوردار است . که از دیرباز حکومت­ ها به اینگونه جرم از جرایم منافی عفت توجه ویژه­ای داشته و آن را مورد جرم انگاری قرار داده است. در کشور ما قانون گذار  به جرم انگاری این جرم از دو منظر حقوقی و فقهی پرداخته و مجازاتی را برای این جرم تعیین نموده است . در مقاله حاضربه معیارهای نظری و فقهی جرم انگاری مقنن ایران در سیاست جنایی ایران ، با استفاده از روش کتابخانه ای و توصیفی و تحلیلی می پردازیم و به سوال اصلی مقاله که مبانی و معیارهای فعلی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد در ایران ، موجب توجیه افراد و شهروندان نسبت به پست و ناپسند و گناه و جرم دانستن دایر کردن اماکن و مراکز فساد و فحشا میگردد؟ و هدف مشخص ساختن علل چرایی جرم انگاری اماکن و مراکز فساد در جامعه ایران، و با این فرضه که بدلیل مسامان بودن مردم کشور ایران ،مققنن ایران در بحث جرم انگاری اماکن و مراکز فساد از اصول جرم انگاری اسلام تبعیت می کند. واژگان کلیدی: جرم انگاری، سیاست جنایی ،اماکن و مراکزفساد، اصل ضرر ، حمایت گری قانونی. -[1] کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی [email protected]