قبض و بسط واگرایی‌های فروملی در پرتو سیاست‌های اتحادیۀ اروپا

در حالی که کشورهای اروپایی چند دهه‌ای است برای تحکیم همگرایی و تشکیل واحدی فراملی باعنوان اتحادیۀ اروپا گام برمی‌دارند و بخشی از حاکمیت و استقلال خود را به این نهاد واگذار کرده‌اند، در بسیاری از این کشورها جریان‌های جدایی‌طلب، خواستار گسست از دولت متبوعشان هستند و روند فزاینده‌ای به خود گرفته‌اند. این مقاله در پی تبیین همبستگی میان همگرایی و گرایش‌های جدایی‌طلبانه در اروپاست. بررسی‌های موجود نشان می‌دهد که به‌کارگیری سیاست‌های اتحادیۀ اروپا دربارۀ اقلیت‌ها از جهتی هویت‌های قومی و محلی را تقویت می‌کند و به آن‌ها اجازه خواهد داد تا در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با سرنوشت خود نمایندگانی داشته باشند؛ بنابراین دریچه‌ای برای گریز از چارچوب‌های متصلب دولت‌های متبوع‌شان بر روی آن‌ها می‌گشاید. از سویی دیگر با تعدیل حاکمیت‌های ملی کشورهای عضو، مجالی برای نقش پررنگ‌تر اقلیت‌ها در سیاست‌های ملی باز می‌کند.