قانون وابستگی متقابل؛ بنیانی برای صلح در دین بودا

قانون «وابستگی متقابل پدیده‌ها» به‌عنوان آموزه‌ای بنیادین در آیین بودا، هم با رویکرد وجودشناختی قابل ‌بررسی است و هم با رویکرد معرفت‌شناختی. به‌لحاظ وجود‌شناسی، نظریه‌ای است برای توضیح ماهیت و روابط وجود، صیرورت، هستی و واقعیت غایی؛ بدین معنا که تمامی وضعیت‌ها متوقف بر حالات و وضعیت‌های پیشین هستند و خود این حالات و وضعیت‌ها نیز به‌نوبۀ خود ایجادگر دیگر امور هستند؛ اما به‌لحاظ معرفت‌شناسی، نظریه‌ای است دربارۀ چگونگی کسب معرفت در رابطه با وجود، صیرورت، هستی و واقعیت. این قانون می‌تواند دارای ارتباط وثیقی با صلح و همزیستی باشد؛ با این توضیح که اگر انسان‌ها به واقعیت ارتباط متقابل تمام اجزای جهان آگاهی داشته‌باشند، خواهند دریافت که کنش‌هایشان نسبت‌به دیگران درواقع در ارتباط با خودشان است. این مطالعه به روش توصیفی و تبیینی در پی بررسی اضلاع و ابعاد این اصل است.