قابلیت‌ یادگیری سازمانی در پرستاران

مقدمه: پرستاران به‌عنوان یکی از منابع بزرگ دانش سازمانی و از عناصر مهم انتقال دانش در بیمارستان‌ها می‌توانند نقش اصلی در فرآیند یادگیری سازمانی ایفا نمایند. هدف: این پژوهش باهدف تعیین قابلیت‌ یادگیری در یک بیمارستان نظامی (بقیه‌الله) انجام‌شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل دریکی از بیمارستان‌های فوق تخصصی شهر تهران که واجد معیارهای ورود به مطالعه به تعداد 281 نفر به روش سرشماری در سال 1396 وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه است، بخش اول پرسشنامه جمع‌آوری اطلاعات فردی است. بخش دوم، پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی گومز (2005) است و در پژوهش حاضر نیز مجدداً پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی انجام گرفت که مقدار ضریب آلفای کرونباخ معادل 87/0 به دست آمد. بعد از جمع‌آوری اطلاعات بر اساس نوع متغیرها، با استفاده از روش‌های آمار توصیفی ازجمله میانگین انحراف معیار و آمار تحلیلی سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS ورژن 19 وجهت نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین نمره کل قابلیت یادگیری سازمانی پرستاران (98/8) 04/58 درصد که ازنظر مقیاس لیکرت در سطح متوسط بود. همچنین میانگین نمرات حیطه‌های تعهد مدیریت (33/3) 02/19، حیطه نگرش سیستمی با (88/1) 44/11، حیطه انتقال دانش (05/3) 67/13 در سطح متوسط، درحالی‌که حیطه فضای باز و آزمایشگری با میانگین نمره (80/2) 89/13، در سطح پایین قرار داشتند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نقش غیرقابل‌انکار یادگیری سازمانی در بقای سازمان‌ها و نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش قابلیت یادگیری سازمانی در سه حیطه تعهد مدیریت، فضای باز و آزمایشگری و انتقال دانش در حد متوسط و پایین بود. با توجه به نتایج این پژوهش ضروری است جهت افزایش دانش سازمانی کارکنان، به قابلیت انتقال و یکپارچه‌سازی دانش پرستاران توجه خاص نمایند. همچنین ضروری است مدیران پرستاری با استفاده از روش‌های نوین به بررسی راهکاری‌های ارتقای قابلیت یادگیری پرستاران بپردازند و زمینه انتقال دانش و انتقال تجارب پرستاران فراهم کنند. تا درنهایت خدمات مطلوب و نزدیک به استانداردهای جهانی را در بالین داشته باشند.